Είκοσι δυο βλαστοί της προσφυγιάς
μπήκαν σε μία βάρκα λαστιχένια
κι έχουν μες στα μυαλά τους μόνη έννοια
να φτάσουν στης απέναντι στεριάς
σ’ ένα λιμάνι της φτωχολογιάς
νέα ζωή να ζήσουν τιποτένια
όλοι σαν στρατιωτάκια μολυβένια
σε μιαν ακτή της ακροπελαγιάς!
Όμως η βάρκα χάνει λίγο-λίγο
από τα σωθικά της τον αέρα
δέκα οργιές απ’ την ακτή πιο πέρα
και τις φωνές στον ουρανό μου μπήγω
και κλαίω με το δάκρυ μου πηγαίο,
που πνίγονται βλαστάρια στο Αιγαίο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου