Η αυγή σου, Ο Ήλιε, ανοίγει το νέο ορίζοντα
Και κάθε βασίλειο που εσύ έκανες να ζει
Κατακτιέται από την αγάπη σου, όπως η χαρούμενη Μέρα
Ακολουθεί τα βήματά σου στην ευχάριστη ειρήνη.
Και όταν εσύ το θέλεις, όλος ο κόσμος είναι ζοφερός.
Τα σπίτια είναι τάφοι όπου οι τυφλοί ανήκουν στο θάνατο.
Μόνο το λιοντάρι και το φίδι κινούνται
Μέσα από το μαύρο φούρνο της άγρυπνης νύχτας.
Αυγή στην Ανατολή πάλι! Η γη ξύπνια,
Και οι άνθρωποι πηδάν από τον ελαφρύ ύπνο τους με τραγούδι.
Λούζουν τα σώματά τους, τα ντύνουν με φρέσκα ρόύχα,
Και σηκώνουν τα χέρια τους σε ευτυχισμένη λατρεία.
Τα βόδια ξανά στα χωράφια
Τα πτηνά πετούν στο βάλτο και σηκώνουν τα φτερά τους
Επίσης σε λατρεία, και τα κοπάδια
Τρέχουν με χαρά σε όλα τα ευχάριστα λιβάδια.
Και βόρια και νότια στον εκθαμβωτικό ποταμό
Τα πλοία σηκώνουν τα πανιά τους και παίρνουν την πορεία τους πριν από σένα.
Και στον ωκεανό, όλα τα ψάρια των βαθιών νερών
Κολυμπούν στην επιφάνεια για να πιούν στο φως σου.
Η καρδιά σου δημιούργησε όλα, αυτή τη γεμάτη γη,
Ο λαός της, τα κοπάδια, τα πλάσματα που πηγαίνουν πίσω
Τα πλάσματα που πετούν στον αέρα, και στη γη και στη θάλασσα,
Εσύ πράγματι τα δημιούργησες όλα μέσα στην καρδιά σου.
Οι άνθρωποι και οι μοίρες τους είναι δικοί σου, σε όλους τους σταθμούς τους,
Οι πολλές γλώσσες τους, τα πολλά χρώματά τους,
Όλα δικά σου, κι εμείς που από μέσα από τους λαούς
Εσύ έγινες διαφορετικός, Δάσκαλος της Επιλογής.
Και να, σε βρίσκω και στην καρδιά μου,
Εγώ, ο Ακενατόν, σε βρίσκω και λατρεύω.
Εσύ, του οποίου η αυγή είναι ζωή, του οποίου η δύση, θάνατος,
Στη μεγάλη αυγή, τότε πάρε με, τον γιό σου.
