Βράβευση του ποιητή Γιάννη Φιλιππάκη από το NΟSSIDE , στον 35ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης με το βραβείο PREMIO NOSSIDE MENZIONE PARTICOLARE
Σελίδες
- Αρχική σελίδα
- Επικοινωνία - Βιογραφικό
- 100 από τα δημοφιλέστερα Δημοτικά τραγούδια του Ελληνικού Έθνους
- 18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας του Γιάννη Ρίτσου
- Νηπενθή του Κώστα Καρυωτάκη
- Πούσι του Νίκου Καββαδία
- Ρωμιοσύνη, Επιτάφιος, Ημερολόγιο Εξορίας Ι, του Γιάννη Ρίτσου
- Τα αποκηρυγμένα του Κωνσταντίνου Καβάφη
- Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη
- ο πόνος του ανθρώπου και των πραγμάτων του Κώστα Καρυωτάκη
- Το μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη
- Ανέκδοτα ποιήματα, Ηχώ στο χάος, Ο μοιραίος δρόμος της Μαρίας Πολυδούρη
- Μελοποιημένα του Κώστα Βάρναλη
- Τραβέρσο του Νίκου Καββαδία

Σάββατο, 16 Ιανουαρίου 2021
Χωρίς Πατρίδα / Φιλιππάκης Γιάννης
Η εποχή της φωτιάς II / Δελώνης Αντώνης
Η θάλασσα τόσο
μακρινή
κι ήταν τα χείλη
σου
που μ' έκαναν να τολμήσω
Κι έτσι
καθώς τα μάτια σου μπολιάστηκαν
μ' αγρύπνια και μ' αναμονή
άλλο δεν σου 'μενε
παρά να δεχτείς
το γλυκό βάρος του έρωτα
Αντώνης Δελώνης (μικρό βιογραφικό)
Ο Αντώνης Δελώνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935 και απεβίωσε το 2019. Εργάστηκε ως δάσκαλος κι επιθεωρητής στη Δημόσια Εκπαίδευση. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1955, με τη δημοσίευση διηγήματος και ποιήματος στην εφημερίδα Βραδυνή. Από το 1980 ασχολήθηκε με τη συγγραφή βιβλίων για παιδιά και νέους.
Ποιητικές συλλογές:
- Τρεις εποχές (Αθήνα, 1987),
- Μποτίλιες στο πέλαγο (Αθήνα, 1993),
- Μ’ ένα κέρμα στο στόμα (Εκδόσεις Νέος Αργοναύτης, 2008).
Η εποχή της φωτιάς I /Δελώνης Αντώνης
Μη μου
μιλάς
μείνε έτσι γλυκιά κι ανυπεράσπιστη
καθώς τα μάτια σου χωνεύονται
στην ηδονή
Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται
ΜΑΝΑ ΤΩΝ ΠΥΡΓΩΝ / Δελιόπουλος Γιώργος
Μάνα των Πύργων Μάνα του κόσμου Μάνα μου
μην κρύβεις το βλέμμα στα μαύρα του πόνου
μην ψάχνεις την άδεια πλευρά στο κρεβάτι
την πέτρα μη σφίγγεις, ανοίγουν πληγές
θυμήσου να γράψεις λευκό τ’ όνομά μου
μικρά περιστέρια θα γίνουν τα γράμματα
θυμήσου ν’ απλώσεις λουλούδια στη στάχτη
θα μυρίσουν οι τάφοι Ανάσταση.
Γιώργος Δελιόπουλος (Βιογραφικό σημείωμα)
Ο Γιώργος Δελιόπουλος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Είναι διδάκτορας Προϊστορικής Αρχαιολογίας του ΑΠΘ και φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Επιπλέον, έχει επιμεληθεί την ποιητική ανθολογία μαθητών/ -τριών του νομού Κοζάνης “Έφηβοι στίχοι” (εκδ. Συνδέσμου Φιλολόγων Κοζάνης, 2019). Το 2013 και 2015 θεατρικές ομάδες της Κοζάνης ανέβασαν τα δύο θεατρικά του έργα, “Επέστρεφε…” και “Τα ίχνη της μνήμης”.
Ποιήματά του έχουν βραβευτεί σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, ενώ ποιήματα και δοκίμιά του έχουν δημοσιευθεί σε συλλογικά έργα και σε περιοδικά.
Ποιητικές Συλλογές
Μικρός Οδυσσέας (εκδ. Ιωλκός, 2009),
Επισκέπτης άγγελος (εκδ. Κοβενταρείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης, 2015)
Εορδαία Γη (μαζί με τον ποιητή Χρήστο Τουμανίδη, εκδ. Ρώμη, 2019).
Δευτέρα, 11 Ιανουαρίου 2021
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Ποιητική Συλλογή του Γεωργίου Δελιόπουλου εκδοθείσα το έτος 2009 / μικρό απόσπασμα
ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ
Το μήνυμα του κόσμου
είναι το μονοπάτι τού ήλιου στο νερό,
το δάκτυλο που δείχνει προς τα ’κει,
τα σύννεφα που φυλακίζουν τον ήλιο
και το βουνό που τόνε κρύβει
για την άλλη μέρα.
ΔΕΙΛΙΑ
Φοβάμαι πως
όλα όσα πίστεψα
και πάω να πολεμήσω
και να πεθάνω γι’ αυτά
πως είναι μάταιος κόπος.
Και μένω πίσω, αποχαιρετώντας
όσους κινούν στη μάχη να πεθάνουν.
ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ
Θαυμάζω πόσα άλλαξαν επάνω σου.
Οι ρόζοι, τ’ άσπρα τα μαλλιά και οι ρυτίδες.
Θαυμάζω πόσα πέρασαν επάνω σου.
Ίχνη βαθιά στο οργωμένο σώμα,
στα φυλλοκάρδια ρίγη πόνου και χαράς.
Θαυμάζω πως τα σφαλισμένα χείλη σου
ακόμη μου μιλούν για έρωτες
και αναδεύουν τ’ άρωμα των πρώτων μας φιλιών.
Πόσα άλλαξαν πάνω σου και πόσα ίδια έμειναν!
Πόσα! Που κρίμα δεν τα πρόσεξα εχθές,
κι ας σε κοιτούσα ώρες μέχρι την αυγή.
ΑΝΑΠΟΛΗΣΗ
Ευτυχία είναι, κάθε γλυκιά ανάμνηση,
κάθε μας γνώριμη οσμή,
κάθε εικόνα μας οικεία,
κάθε φωνή που ακούσαμε
κι η θύμηση που αντανακλάται
στις επιφάνειες των γύρω μας πραγμάτων.
Απόψε νιώθω ευτυχισμένος
με ολόγυρα την πρότερη ζωή μου
τα ξεδιπλώνει μία μία τις πτυχές της.
Απόψε νιώθω ευτυχισμένος
τα αισθάνομαι το παρελθόν
μες στη ζεστή του οικειότητα.
Απόψε νιώθω ευτυχισμένος,
δίχως να επιθυμώ την αναζήτηση
εκείνου που θα ’ρθει σε λίγο
σε διπλωμένες μέσα καλυμμένες πτυχές.
ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ: Ποιητική Συλλογή του Γεώργιου Δελιόπουλου έτους : 2015 [απόσπασμα]
ΦΡΟΥΡΟΙ
Μαλώναμε Δημήτρη για τα ρούχα των ληστών. Ρίχναμε
ζάρια, παίζαμε χαρτιά, ποιος θα κερδίσει την αόρατη
γραβάτα, το ακριβό πουκάμισο, ποιος το φθαρμένο
παντελόνι και τα χάρτινα παπούτσια. Ώρες κάτω από
ξύλινους σταυρούς, σε άγονα υψώματα, πάνω από τα
κεφάλια μας τη γλίτωναν ληστές και κάρφωναν θεούς. Γύρω
μας έκτιζαν από σταυρούς ανάκτορα, γκρέμιζαν είδωλα και
μάθαιναν καινούριες προσευχές. Όμως εσύ κι εγώ ακίνητοι
εκεί, μαλώνοντας για λίγα ξένα ρούχα, ήμασταν δυο απλοί
φρουροί, τίποτα τελικά δεν ήταν σίγουρα δικό μας, ούτε καν
η απόφαση να ζήσουμε ποντάροντας στον θάνατο των
άλλων.
Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Για να καταλάβω τους ανθρώπους
έμαθα τη γλώσσα τους
κι έπρεπε να ξέρω
πως η γλώσσα κρύβει ανοιχτές πληγές
άλλοτε γιατρεύονται κι άλλοτε σκοτώνουν
έπρεπε να ξέρω
πως κοστίζουν ακριβά τα μεγάλα λόγια
και παλιώνουν γρήγορα μέσα στην ψυχή
έπρεπε να ξέρω
πως δε γράφεις τη ζωή μοναχά με λέξεις
κι απ’ τις λέξεις μόνο δε γνωρίζεις τίποτα.
Όμως αυτά δε μου τα έμαθαν ποτέ.
ΤΑΜΠΑΚΙΕΡΑ
Όλο το βράδυ ρίχναμε πιωμένοι τα χαρτιά για να
κερδίσουμε την ταμπακιέρα του ληστή. Όλοι γνωρίζαμε πως
ήταν τα χαρτιά στημένα, όλοι πιστεύαμε πως κάποιος από
μας θα την κερδίσει και όλοι ξέραμε ότι στο τέλος θα τη
δώσουμε και πάλι στον ληστή. Εμείς δεν μπορούμε τα
τσιγάρα. Κάποιες φορές καπνίζουμε για να ξεχνάμε, άλλοτε
καίμε την καρδιά μας με τα σπίρτα και πιο συχνά τυλίγουμε
τις μέρες μας σε άκαπνα στριφτά.
Όμως εσείς παρακαλώ τα βράδια να κλειδώνετε τις πόρτες,
να κλείνετε με σύρτη τα παράθυρα του δρόμου, γιατί στα
χρόνια μας πολλοί περαστικοί ληστές ψάχνουν ξεκλείδωτες
εισόδους για να κλέψουν ταμπακιέρες. Μπορεί κι εσείς να
μην καπνίζετε, όμως οι ταμπακιέρες πάντοτε χρειάζονται,
να κρύβετε εκεί τα τιμαλφή σας ή στην έσχατη ανάγκη τα
πολύτιμά σας λόγια.
ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
Στο καταφύγιο της νύχτας
τα ματωμένα χέρια του
το άψυχο κορμί
ένας επίμονος καθρέφτης
και σε μια γωνιά εγώ.
Εκείνος τίποτα δεν έλεγε
παρατηρούσε μόνο
πότε το άψυχο κορμί, τα χέρια του
πότε το άψυχο κορμί, εμένα
και ποτέ, σαν να φοβόταν,
τον επίμονο καθρέφτη.
ΑΦΗΡΗΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ
Όλη μου η τέχνη
δύο τρία σχήματα
χρώματα μπλεγμένα
κόκκινα τετράγωνα
μαυρισμένοι κύκλοι
και γραμμές γαλάζιες
σαν μια πόλη έρημη
σαν οι δρόμοι άδειοι
δρόμοι που μ’ αφήνουν
δρόμοι που ξανάρχονται
απ’ τον γύρω κόσμο
για να διαπεράσουν
τα πρησμένα μάτια μου
πιο αφηρημένοι.
ΕΟΡΔΑΙΑ ΓΗ ή ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΜΑΣ ΧΡΟΝΟ : Ποιητική Συλλογή του 2019 από τον Γεώργιο Δελιόπουλο
ΣΑΒΒΑΤΟ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ
τραγούδια παντού χωρίς μουσική
τα φώτα της πόλης αόρατοι θίασοι
φορώντας τακούνια βαμμένοι χαμόγελα
ποτίζουν αλκοόλ τη βδομάδα.
ΜΑΝΑ ΤΩΝ ΠΥΡΓΩΝ
Μάνα των Πύργων Μάνα του κόσμου Μάνα μου
μην κρύβεις το βλέμμα στα μαύρα του πόνου
μην ψάχνεις την άδεια πλευρά στο κρεβάτι
την πέτρα μη σφίγγεις, ανοίγουν πληγές
θυμήσου να γράψεις λευκό τ’ όνομά μου
μικρά περιστέρια θα γίνουν τα γράμματα
θυμήσου ν’ απλώσεις λουλούδια στη στάχτη
θα μυρίσουν οι τάφοι Ανάσταση.
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ
Όταν λιώνουνε οι αρχαίοι παγετώνες
όταν οι παλιές ιδέες μέσα μου βυθίζονται
όταν ένας χείμαρρος από το βουνό με ορμή
κατεβάζει την υγρή του αλήθεια
όσο γρήγορα κι αν τρέχω προς τα πίσω
τα νερά με ρίχνουν κάτω
αγκαλιάζω τα πεσμένα φύλλα
περιμένοντας το λίγο πράσινο
να πετάξει πάλι ρίζες και κλαδιά
την Άνοιξη στο στήθος περιμένοντας.
Δαλακούρα Βερονίκη : Απόψε...
Απόψε ονειρεύτηκα τον Τάκη Π. Ήμουνα ξαπλωμένη στο ντιβάνι, εκείνος κάθισε
δίπλα μου τόσο κοντά, που έκλεισα το χέρι του μες στο δικό μου. Ρωτούσε κι
Από το έργο της: Καρναβαλιστής, Κέδρος, 2011
Σκοπός μας είναι η δημιουργία μιας Ανθολογίας Ποιημάτων από το σύνολο των Ελλήνων Ποιητών- Ποιητριών αλλά και ορισμένων ξένων, καθώς επίσης και κειμένων που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Πιθανόν ορισμένοι ποιητές και ποιήτριες να μην έχουν συμπεριληφθεί. Αυτό δεν αποτελεί εσκεμμένη ενέργεια του διαχειριστή του Ιστολογίου αλλά είναι τυχαίο γεγονός. Όσοι δημιουργοί επιθυμούν, μπορούν να αποστέλλουν τα ποιήματά τους
στο e-mail : dimitriosgogas2991964@yahoo.com προκειμένου να αναρτηθούν στο Ιστολόγιο.
Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι σεβόμαστε πλήρως τα πνευματικά δικαιώματα του κάθε δημιουργού, ποιητή και ποιήτριας και επισημαίνουμε πως όποιος δεν επιθυμεί την ανάρτηση των ποιημάτων του ή κειμένων στο παρόν Ιστολόγιο, μπορεί να μας αποστείλει σχετικό μήνυμα και τα γραπτά θα διαγραφούν.
Τέλος υπογράφουμε ρητά ότι το παρόν Ιστολόγιο δεν είναι κερδοσκοπικό και πως δεν η ανάρτηση οποιουδήποτε κειμένου, ποιήματος κτλ γίνεται με μοναδικό στόχο την προβολή της ποίησης και την γνωριμία όλων όσων ασχολούνται με αυτή, με το ευρύτερο κοινό του διαδικτύου.
