Κλειστό λόγω ... κούρασης!

[Να βάλεις ένα σκοπό] / Φεκάτης Α. Απόστολος

Να βάλεις ένα σκοπό, ένα προορισμό..
Να έρχεσαι πότε- πότε στη ζωή μου..
εγώ 
εδώ θα είμαι 
εδώ θα με βρίσκεις 
στη συνηθισμένη θέση, θα υπάρχω ....
Έτσι κι αλλιώς δεν έπαψα να σ' αγαπώ...
Δεν γράφω γράμματα πια...
Ούτε προσμένω.....
Αγναντεύω.......
Σαν Φθινόπωρο φυλλοροώ......
στο γέρμα του ταξιδιού....

[Ο φόβος έχει ανάγκη ]

Ο φόβος έχει ανάγκη 
από ένα αγέρα δυνατό 
να πάψει να υφίσταται 
να παρασύρει τα παραμύθια 
όταν τα λέει στο θόρυβο της θάλασσας, στη σιωπή του χειμώνα. 
Είναι που οι περαστικοί
γελούν με τα λόγια του.
Όμως για να βγει η αλήθεια,
στο φώς
πρέπει ο φόβος, όμορφα να ξεχειμωνιάσει
από τα κρύα μάτια σου.....
Και μην τον αφήσεις να μεγαλώσει
στην παγίδα του...

[Άσε τη ζωή που κάνεις...] / Ιστικόπουλος Γαβρίλης

Άσε τη ζωή που κάνεις...
και ψάξε τη ζωή που χάνεις.

Ναι, άλλαξε, ψάξε, πιο βαθιά σκάψε.
Ξεπέρασε τα όρια σου.
Κάθε φορά που το καταφέρνεις,
ένας νέος ολόλαμπρος ουρανός
κι ο μικρός μέσα σου θεός
δεν χορταίνουν να σε καμαρώνουν
και να σε χειροκροτούν!

Φωλιά / Στρατή Σωφρονίου Ελένη,

Έχτισα μια μικρή φωλιά με δυο καθάρια χέρια
νερό από το δάκρυ μου, χώμα απ΄ τον ουρανό
την κατοικώ όταν ποθώ για να βρεθώ στ’ αστέρια
και να θωρώ από ψηλά, της γης μου το κενό.

Σε μια γωνιά της φύτεψα την πιο κρυφή μου πάλη
σ’ άλλη γωνιά της σκόρπισα, μύρο από φιλιά
στη μέση εζωγράφισα, μιαν ανοιχτή αγκάλη
να με γυρεύει την αυγή και την υγρή νυχτιά.

Έχτισα μια μικρή φωλιά με των στιγμών τα φύλλα
μικρό γαλάζιο μυστικό, σε γκριζωπό καιρό
γύρω τριγύρω την κρατούν βαθιάς αγάπης ξύλα
μην την αρπάξει ο άνεμος και το θολό νερό.

Σε τούτη τη μικρή φωλιά κοιμούνται οι αλήθειες
και τις ξυπνώ και τις θωρώ λίγο πριν κοιμηθώ
κι απ’ τον καθρέφτη του καιρού χρυσές πετιούνται σπίθες
σαν έξω από το ψέμα μου, ολόγυμνη σταθώ.

Σαν με θωρείς να ντύνομαι της ροδαυγής τις στάλες
ξέρε το πως οι νύχτες μου ήπιανε άσπρο φως
σ’ εκείνης της μικρής φωλιάς τις ανοιχτές αγκάλες
έγινε η μοναξιά λυγμός και άγιος λυτρωμός.

Ελένη Σωφρονίου Στρατή

Άρωμα ηττημένης μάγισσας / Κουμουλή Δάφνη

Δεν ακούω αγάπη
και πώς να πολεμήσω τον εχθρό.
Σαν κλείνουν τα βλέφαρα κι ονειρεύονται,
δεν ακούω αγάπη...
Μπορώ να διασχίσω δυο και τρεις κολάσεις
για μιαν αιτία ουρανού,
μη με κυνηγάς λοιπόν με το κενό.
Με τα αφηρημένα ποιητικά μου
ζωγραφίζω ανθρώπους,
όμως αγάπη δεν ακούω,
μόνο τη σκοτεινιά που πέφτει απ' τις βεράντες των ματιών,
με τη σκέψη πως είναι μόνο εφιάλτης
και θα ξυπνήσω.
Δεν έχω άλλη ιστορία να πω,
παρά μόνο πως,
σαν το φεγγάρι έκρυψε τ’άστρα,
η καρδιά μου πήρε ένα σάλτο
κι ύστερα έπεσε σαν βαρίδι μες στα παπούτσια μου,
ηττημένη μάγισσα τ’απόβραδο
που δεν άκουσε αγάπη…

ΠΑΣΧΕΙΝ / ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΙΝΟΣ

Τού Λόγου Άπείθειες τά Πάθη μου
Πύρινος ποταμός ή Όρμή ξεχύνεται
Παρόν τό Κακό, Άλογη συστολή τής Λύπης...
Γιά τό προσδοκόμενο Δεινό ό Φόβος
Μέ αίμα ψύχει κι’ ή έκκλιση τόν νούν
Τ’άστρα γκρεμίζει καί τούς οίωνούς
Τών Μαγώγ καί τής Όνειροκρίτου Δάφνης
Θυμέ ή Όρεξη τό έθος μου έξάπτει
Αίθων, Φλογεύς, Κόναβος, Φόβος
Τήν Εύφροσύνη προκαλούν στής Λήθης
Τούς δομούς τήν Θλίψη νά Νεκρώσει
Ή Ήδονή μέ έπαρση δόλια τώρα μειδιά
γιά την έξαπάτηση του θύματος καυχάται.
_________________________________

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ / Σίνος Χρήστος

Ροή τού Χρόνου, Είκώνα τού Αίώνιου

Ή Στυγερή μεταβολή τήν Τηθύν

Δημιουργικά γονιμοποιεί καί ή Τέχνη

Τόν Θάνατο πού τή φθορά άντιμάχεται

Μέ Ζήλο ή Βία τήν Ίσχύ προικίζει

Ποθητή ή Νίκη τήν Είρήνη ματώνει

Άπτ-ερως ή άπόληξη, κενά τά αίσθήματα

Μέ τού Άρη τ’ άθάνατα άλογα

Τήν Άφροδίτη μέ Έρωτα φοβερίζει

Στού θνητού Έλέου κι’ άδελφού το Τέμενος

Μέ φλόγες πύρινες, φόβους καί κόναβους

Τήν παρθένα ύλαία όψη τρομοκρατεί

Μέ ψόφους άρρυθμους τόν νούν βουβαίνει

Ό Φόβος τών Έρώντων καί Δείμος

Τά Ήδονικά άπότοκα προστατεύει

Ένυάλιος διαδικασία καί δή Άρμονική

Τό πύρ ένσαρκώνει σέ θαύμα φωτός

Ό Λόγος τώρα στό είδος έξομολογείται

Την Μοιραία τού Άπόλλωνα άθέτηση

Πού ή Άχίλλειος πτέρνα πάντα θα μαρτυρεί

Κώστας Μουρίκης (βιογραφικό σημείωμα)

Ο Κώστας Μουρίκης γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1895 και απεβίωσε το 1976.  Σπούδασε ιατρική και εργάστηκε ως γιατρός. Χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Κώστας Γραικός. Διατέλεσε επί πολλά χρόνια  

πρόεδρος του Συλλόγου Ιατρών Λογοτεχνών και Διευθυντής του περιοδικού «Κασταλία».

Το 1965 βραβεύτηκε στο διαγωνισμός της Πανελληνίου Επιτροπής Αυτοδιαθέσεως Κύπρου για το ποίημα του "Όλοι εμπρός".

Ποιητικές συλλογές:

• Φτωχολούλουδα (1914 - η πρώτη του ποιητική συλλογή)
• Αποφράδες (1945 )
• Στον ίσκιο του Ονείρου (1960 - μεταφράστηκε στα Γαλλικά)
• Ηλιόγερμα (1965)
• Δροσοσταλίδες (1965)
• Μισεμού Ώρες (βραβεύτηκε το 1967 στο Φιλαδέλφειο διαγωνισμό)
• Υποθήκες (1967)
• Χειμωνανθοί (1968)
• Τελευταίες αναλαμπές (1970)
• Τερματίζοντας (1971)

πηγή: http://viotikoskosmos.wikidot.com/mourikis-kostas

ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΣ ΚΙ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕΙΣ / Αλεξανδρής Γεώργιος

Όταν έρχονται ημέρες  χωρίς προβληματισμούς και ανησυχίες,

μέρες πιστής αντιγραφής, χωρίς αμφισβητήσεις και φοβίες,

οι νύχτες φεύγουν χωρίς σχεδιασμούς και επινοήσεις,

νύχτες μικρής απόστασης, χωρίς στασιασμούς και αποδράσεις.

Όταν στους δρόμους συναλλάσονται ο συμβιβασμός και η σιωπή,

δρόμοι στενάχωροι, που αδειάζουν σε μια αβασάνιστη επιστροφή,

πίσω απ΄τις πόρτες ζυγιάζονται ο εφησυχασμός και η μικροθυμία,

πόρτες ερμητικά κλειστές, στην εύτακτη και παιδευμένη αυτοφοβία.

Όταν αδιάτακτοι ειδήμονες εκποιούν γενιές και ιστορία,

ειδήμονες, επίσκοποι των καιρών και μπροστάρηδες με προσωπεία,

δικάζονται οι αιρέσεις του στοχασμού και της προφητείας,

αιρέσεις, ως σύμβολο αναχρονισμού και αρνήσεις ευνομίας.

Όταν συντεταγμένα πλήθη σε συνθήματα εκποιούν τη μοναξιά τους,

πλήθη ετερόκλητης σύστασης και ευκαιριακής ομογνωμίας,

μεθοδεύονται υπαρξιακές αλλοτριώσεις και εύβουλες ψευδαισθήσεις,

αλλοτριώσεις, ως χρίσμα καταξίωσης και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Όταν στερεύει η ζωή από όνειρα, πεποιθήσεις και ουτοπίες,

ζωή που χαλκεύεται στο δείλιασμα την απόγνωση και τις παραιτήσεις,

πώς να θεριέψει η μνήμη ένοχη οργή και παρηγορήτρα,

μνήμη αυριανή, χωρίς εμμονές, ευαισθησίες και αποζητήσεις.

Τέσσερα (4) ποιήματα του Χάρη Καβαφάκη

https://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Neaskepsi/413/3.html

Ημερολόγιο ήχων: Ποιητική Συλλογή της Ιουλίας Τολιά από τις εκδόσεις Στοχαστής /2014

Το παρελθόν μου όλο
έχει εκπέσει σ' έναν ήχο.
Τον νιώθω
σαν μουσική υπόκρουση
σε μια ανύπαρκτη αφήγηση.
Λες και υπήρξα θεατής
ενός θεατρικού έργου.
Πέφτει η αυλαία
και δεν θυμάμαι τίποτα.
Προσπαθώ να αφηγηθώ το έργο
και καταλήγω να περιγράφω την κουρτίνα.
Ή τη μητέρα
καθώς παραμερίζει την κουρτίνα
και κοιτάζει τη νύχτα.


**

Μια βλάβη της οράσεώς μου
κατέλιπε στα μάτια μου
ένα μόνιμο απείκασμα:
εκείνο του πρώτου μου τοπίου.
Έκτοτε
προσπερνούσα τα επόμενα τοπία·
σε χρόνο ελάχιστο ξεθώριαζαν.
Το πρώτο απείκασμα παρέμενε·
σαν εμμονή αρρωστημένη
ενάντια στην αναπότρεπτη φθορά.
Σαν νοσηρή ροπή προς την ακινησία.

Κατάλογος Ελληνίδων Ποιητριών(Τ)

1.    Ταγκάλου Νίκη

2.    Τακκίδη Μαρίνα [Καπετανου]Λαική ποιήτρια από Κύπρο

3.    Τανάγρη Μελίνα (στιχουργός)

4.    Τανακίδου Σοφία

5.    Τάσιου Μυρτώ

6.    Τέμβριου Αθηνά (Ποιήτρια της Κύπρου)

7.    Τεργιακή Στέλλα

8.    Τζαβέλλα-Evzen Χαρά

9.    Τζανάκου Μαρία Γ.

10. Τζατζιμάκη Ελένη

11. Τζοροβίλη Κατερίνα

12. Τζωάννου Έμυ

13. Τζώρα Κ. Αγγελική

14. Τζώρτζη Ευφοσύνη

15. Τζωρτζοπούλου Πόλυ

16. Τζωρτζάκη Ροδάνθη

17. Τόκα-Καραχάλιου Μελίτα

18. Τολιά Ιουλία

19. Τοπάλη Μαρία

20. Τουμαζή Έλενα - Ρεμπελίνα (Ποιήτρια της Κύπρου)

21. Τούντα Κανελλιά

22. Τρανάκα Μαίρη

23. Τριανταφυλλίδου Γεωργία

24. Τριανταφύλλου Ειρήνη

25. Τριανταφύλλου Ρούλα

26. Τρούλη Γεωργία

27. Τσάιτα - Τσιλιμένη Βάλια

28. Τσακνια Αμαλία

29. Τσάκου Τότα- Κονβερτινο

30. Τσαμίδα Μαρία

31. Τσάρνα Θάλεια

32. Τσαρνά Ηρώ

33. Τσατσαρούνου Σταυρούλα

34. Τσαφάρα-Σούλα Κωνσταντίνα

35. Τσεπεντζή Δήμητρα

36. Τσεσμελή Ελεάνα

37. Τσιάμτση Χρυσάνθη

38. Τσιμπρλή Βίκυ

39. Τσιούγκου Τζένη

40. Τσιράκου Μαρία

41. Τσιρώνη Χρυσοβαλάντου

42. Τσόγκα Νανά

43. Τσολάκη Κλειώ

44. Τσορού Παναγιώτα

45. Τσουκανά Μαρία

46. Τσώτου Σώτια (Στιχουργός)

47. Τυρίμου Γ. Ελένη (Ποιήτρια από Κύπρο)

Ο κατάλογος συνετάχθη βασιζόμενος σε Ελληνικές - Κυπριακές Ποιητικές Ανθολογίες, Ποιητικά Ανθολόγια, Εκπαιδευτικά Βιβλία του Υπουργείου Παιδείας, Ιστοσελίδες και Ιστολόγια ποίησης, Εκδόσεις Εκδοτικών Οίκων, Εκδόσεις στο διαδίκτυο. Συμπεριελήφθησαν και γυναίκες  στιχουργοί, που πιστεύεται ότι ορισμένοι από τους στίχους που έχουν γράψει μπορούν να ενταχθούν στον κύκλο της ποίησης.

Το πιθανότερο είναι η απουσία και άλλων ποιητριών του Ελληνισμού, κυρίως από την Κύπρο, οι οποίες όμως υπάρχουν στους σχετικούς καταλόγους που έχουν αναρτηθεί στο ιστολόγιο: http://poetryfromcyprus.blogspot.com.cy/. Όσοι από τους αναγνώστες επιθυμούν μπορούν να αποστείλουν τα ονοματεπώνυμα αυτών των ποιητριών που δεν συμπεριελήφθησαν (μη σκόπιμα) προκειμένου ο κατάλογος να καταστεί όσο το δυνατόν πιο πλήρης.

Ο κατάλογος των Ελλήνων Ποιητριών έχει ανεπίσημο χαρακτήρα

Δημήτριος Γκόγκας

Τελευταία ενημέρωση: 5 Νοε 2018

Ιουλία Τολιά (μικρή αναφορά)

Η Ιουλία Τολιά γεννήθηκε στο Μενίδι Αιτωλοακαρνανίας. Σπούδασε χημικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. 

Ποιητικές συλλογές 

• Κι ενώ οι ωρολογοποιοί μάς κοροϊδεύουν..., 
• Μονότροπα σχεδόν..., 
• Κάτοπτρα χρόνου, 
• Οι περιπέτειες ενός τυφλού
• Ημερολόγιο ήχων. 
• Στου παρελθόντος την αντήχηση

Δύο (2) ποιήματα της Ιουλίας Τολιά

1. 

Ο αιφνιδιασμός
τον είχε πλήξει κατ' επανάληψιν στο παρελθόν.
Ο έξωθεν αιφνιδιασμός.
Τώρα
συνωμοτεί ο ίδιος κατά του εαυτού του.
Τώρα
είναι αυτός που οργανώνει τον αιφνιδιασμό.
Έσωθεν...

2. 

Εκείνο το τσακισμένο αλεξιβρόχιο
ήταν προέκταση του χεριού του.
Και το πρόσωπό του ισοπεδωμένο
από μιαν αφύσικη ηρεμία,
σαν τοπίο σαρωμένο από τη θύελλα
– μετά τη θύελλα.

Στου παρελθόντος την αντήχηση / Ιουλία Τολιά από τις εκδόσεις Στοχαστής

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ / ΠΟΙΗΣΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Ιουλία Τολιά

ΤΙΤΛΟΣ: Στου παρελθόντος την αντήχηση

ISBN 978-960-303-252-6, ΣΕΛΙΔΕΣ: 48, ΤΙΜΗ: 8 Ευρώ

Έκανε έναν απολογισμό της ζωής του./Στον ένα

δίσκο του ζυγού,/ακούμπησε του παρελθόντος

τα απτά συμβάντα./Στον άλλο,/αφηρημένα

απογεύματα/ενός αφηρημένου βίου./Και

παραδόξως,/υπήρξε εμφανής η κλίση προς

αυτόν.

Το παρελθόν μου,/αντικατοπτρισμός./ Ίσως και

να το έζησα./ Ίσως μόνο να το

φαντάστηκα./Πιθανόν να το

οικειοποιήθηκα,/παρασυρμένη από τη

μαγεία/ενός δεινού αφηγητή.

Η Ιουλία Τολιά κλωθογυρίζει επίμονα στα αγαπημένα της ποιητικά μονοπάτια σε μία

σχέση ευγενικής συγγένειας με το δικό της ποιητικό παρλθόν. Ψηλαφεί τον έσω

κόσμο, σκιαγραφεί τον έξω, ανατρέχει στο παρελθόν για να πάρει τις απαντήσεις στο

παρόν, παραμένει καχύποπτη στο μέλλον.

Και στη νέα της συλλογή, Στου Παρελθόντος την Αντήχηση, ο κυρίαρχος ήχος είναι οι

εκκωφαντικές σιωπές, οι παύσεις ενός λόγου εσωστρεφούς, οι αθόρυβες υπαινικτικές

εξομολογήσεις του αφηρημένου αφηγητή των στίχων της. Η ποίησή της μοιάζει με

ελεύθερη κατάδυση σε ένα σύμπαν σκοτεινό, όπου το φως έχει έναν ρόλο επικίνδυνα

αποκαλυπτικό: «Παρόλο που δεν υπήρξα αλιέας κοραλλιών,/ έχω την εμπειρία του βυθού

και του ερέβους./ Την εμπειρία του κινδύνου της κατάδυσης. /Και έλκομαι από το φως. /Το

δυνατό το φως. /Πράγμα εξίσου επικίνδυνο.»

Χαρούλα Ηλία-Φράγκου (μικρή αναφορά)

Η Χαρούλα Ηλία-Φράγκου γεννήθηκε και κατοικεί μόνιμα στο Βόλο, όπου και σταδιοδρόμησε ως υπάλληλος του Ο.Τ.Ε.
Έχει γράψει εννέα ποιητικές συλλογές και μία για παιδιά. Παράλληλα με την ποίηση ασχολείται με την πεζογραφία. Διήγημα, δοκίμιο. 


περισσότερα για το έργο της: http://www.charoulafragkou.gr/

....Οπώρα..... Χαρούλα Φράγκου

.
Γοργά που έφυγε το καλοκαίρι....
Τα χρυσαφένια πρωϊνά
στρώσαν κρεβάτια από σταφύλια 
να κοιμηθούν
Έβρεξε στάχτη ο ουρανός
κι' από τα μάτια σταγόνες δάκρυ
γέμισαν τα ρυάκια παράπονο.
Σχιζόφτερα πουλιά νότες πεντάγραμμου
χορεύουν κι' επιμελούνται ταξίδια.
Είναι ωραία η μυρουδιά του αέρα.
Το αλέτρι οργώνοντας ξεθάφτει
την καλοσύνη
κι' ένα σπορί περαστικό
βολικά θρονιάζεται στην καρπερή γη
με την ελπίδα του θερισμού.
.
Ξανθές πορτοκαλιές λικνίζουν τους κόρφους
και ξεκουμπώνουν τις χυμώδες οπώρες
στο ιλαρό κάλεσμα του Οκτώβρη
.
Στην κοντινή καφετέρια πλάι στο κύμα
διαβάζεις ανορθογράφως
"κλειστόν ή τέλος εποχής"
Ανάμεσα στις ξεχασμένες καρέκλες
κάποια όνειρα ακροβατούν
στον απελθόντα χρόνο
υποσχόμενα μελλούμενους έρωτες.....
.
. από την ποιητική συλλογή
".....Κατά δύναμιν" εκδόσεις δωδώνη

Λυκαυγές... / Χαρούλα Φράγκου

.
Η αμφίρροπη ώρα
ανάμεσα στη νύχτα και την αυγή
Τότε που γέρνει η παλάντζα
στα πεπραγμένα κι' αυτά
που πρόκειται να συμβούν
(ή αυτά που θέλεις να συμβούν)
Κι' εσύ...γυρίζεις τις σελίδες
της αγρύπνιας
στο όνειρο που ξέχασε
να σε κοιμίσει
ή σε κρατά στη νάρκη
της απραξίας αιώνες.
Στο μεταίχμιο της αμφισβήτησης
πριν αλέκτωρ λαλήσει
τις σοφές νυσταγμένες αρνήσεις
στα ερωτηματικά σου
που φορούν το κοκτέϊλ του ένδυμα
λερωμένο από βραδυνές ατασθαλίες...
.
Εχέμυθη χαραμάδα αυτογνωσίας
πριν το ρολόϊ χτυπήσει
τις καθαρές γραμμές της μέρας...
.

από την ποιητική συλλογή "Μελίρρυτοι λόγοι"

....Παράπονο..... '

Λίγα θαρρώ τα δώρα
που σου έδωσα
Εγώ διπλά και τρίδιπλα
τα πήρα....
Χάμω κυλήσαν απ΄τα χέρια μου
και ανάμεσά τους
την καρδιά σου ηύρα !
Μου χαμογέλασε όλο παράπονο
και πάγωσε στα χείλη μου
τη λέξη......
Το "σ' αγαπώ" που σου χρωστούσα
βιάστηκε το δάκρυ των
ματιών μου να φιλέψει....

......Όνειρο στο κύμα....... / Χαρούλα Φράγκου

Κέρασα τις μέρες μας ήλιο
και τα φιλιά μας δροσινές νύχτες...
Με συνεπήρε τ' όνειρο στη σκέψη σου
και πετώντας τ' άσπρα μου ρούχα,
αγκάλιασα το γλυκοθώρητο κορμί σου...

Όνειρο στο κύμα....

Και μοίρασα στους κάβους τα χαμόγελα
με της καρδιάς τα χίλια πρωϊνά...

Άκουσε το τραγούδι μου
Άκουσε το τραγούδι μου..

Μάτια της θάλασσας
και σώπασε η αγάπη
απ' την Αγάπη μου....
Και τα κοχύλια πήραν
.............τη φωνή μου

Και η φωνή σου στο καλοκαίρι
γλυκοκοίμημα στην άμμο
Έρωτας άμμος κι' έρωτας
Σάλπαρε ο πόθος μας
στου ονείρου τα φτερά.........

.

.

 (από την ποιητική συλλογή Μελίρρυτοι Λόγοι)

Ἡ Ντουλάπα μὲ τὰ Σφάγια / larry Cool

Ἕνα πρωὶ βγαίνω ἀπ’ τὸ δωμάτιό μου,
καὶ δὲν μὲ ἀναγνωρίζει κανεὶς
Ἡ μητέρα μου,
ὁ πατέρας, ἡ ἀδελφή μου,
μὲ κοιτάζουν μὲ ἀπορία
Ῥωτοῦν «ποιὸς εἶστε κύριε!»

Ἔντρομος ἀντιλαμβάνομαι τὸ λάθος
Κλειδώνομαι στὸ δωμάτιό μου,
ἀνοίγω τὴ ντουλάπα,
κι ἀντικρύζω σὰν σφάγια σὲ κρεοπωλεῖο,
κρεάτινα κοστούμια κρεμασμένα
Παίρνω φορῶ τὸ τετριμμένο μου σαρκίο,
τακτοποιῶ ἐντόσθια, μυελό,
γίνομαι πάλι ‘Λάρρυ.’

Ὅμως πέρα ἀπὸ σάρκες καὶ σκέψεις,
τί εἶναι ‘αὐτὸ’ ποὺ ντύνεται μὲ σκέψεις καὶ σάρκες;

[Καιρός του κρύου] ~Στέλλα Βρακά~

Καιρός του κρύου
καιρός της ζέστης.
Αποδέξου τις εποχές.
Αποδέξου το παρελθόν σου
τα λάθη και την άγνοιά σου.

Στην βαθιά κατανόηση
όλων των πλασμάτων στη γη
άξιος γίνεσαι της Ευαισθησίας
αυτής της βασίλισσας
που όλα τα κατανοεί, τίποτα δεν κρίνει
όλα τα αποδέχεται
και σε ευδαιμονεί, στην ειρήνη.

Έξω απ' τα δεσμά του κόσμου
συντελείται η μεταμόρφωση της καρδιάς.
Λαμβάνει την θεία ευλογία
και χαίρεται πάντα γιατί δεν παλεύει
και δεν σκορπίζεται...!!

"Με Το Μαχαίρι Στο Κόκαλο" Η καινούργια ποιητική συλλογή του Κώστα Κωνσατντινίδη

περισσότερα πατώντας επί του συνδέσμου:

https://www.facebook.com/kostas.konstantinidis.9404?fref=gs&dti=204975243452272&hc_location=group_dialog

Αφειδώς

Πρόσφερε απλόχερα σε όλους ανεξαιρέτως ακόμα και σ'όσων:

Δε θα άγουν σε ορθό απαύγασμα τα κίνητρα
Μα σε μια λάμψη σύντομη
άμιλλας απευκταίας
Σ' εκείνους που σ' αγάπησαν
υπό προϋποθέσεις
Έχοντας μόνο κατά νου
μειλίχιες προσκτήσεις
Σε όσους υπαινίχτηκαν
τη μεταποίηση σου
Και στην πορεία φάνηκε
να υφέρπει η νομή τους
Σε εκείνον τον πολύξερο
τον άρτια μορφωμένο
-τον της αλήθειας παρασάγγας νοτισμένο-
Της σκωπτικής επίρρωσης
άπαυτα διψασμένο
Δώσε του πόνου και καημού
γνώση και νουθεσία
Διττής και όχι περριτής
μ' ωφέλειας προσδοκία.

ΤΡΟΒΑΔΟΥΡΟΙ / Πορφυρίου Αριάδνη

Διλήμματα αντικατοπτρισμών
Τυλίγουν τα σώμα
Καθρέφτες αμείλικτοι
Του χρόνου.
Αδιέξοδη και πάλι τούτη η ροή.
Σμάρι ψιθύρων
Κάποτε λουσμένων με φως.
Γερνάει η αιωνιότητα άραγε;
Ως κι αυτή απόκαμε στις μέρες μας.
Κάποτε είχαμε στα μάτια τον ήλιο
Τα μάτια των εραστών ήταν ήλιοι.
Χωρίς ντροπή αντικρύζαμε το φως.
Πού πήγαν τα χρώματα;
Βουβές φαιές σιωπές
Τροβαδούροι στο φάσμα του Σύμπαντος.
Απόψε θα μετρήσω τ‘ άστρα
Μπορεί να είναι και σωστά.