Τρία (3) Ποιήματα της Ανθής Μαρωνίτη

Στον αστερισμό της φωτιάς 

https://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Enteykt/61/12.html

Προειδοποίηση

Οδός Αμασειας

https://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Enteykt/53/5.html

ΧΡΩΜΟΣΩΜΑΤΑ. ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ: Ποιητική Συλλογή της Ανθής Μαρωνίτη από τις εκδόσεις Άγρα το έτος 2012

ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ

Η αυτοάνοση αρρώστια είμαι εγώ
Ο εαυτός που στρέφεται εναντίον μου
Σα να ήταν η επιθυμία εχθρός του μυαλού
Με τον καιρό, θλίψη
αφάνισε το αδιέξοδο
Εύκολα το αφύσικο γίνεται συνήθεια

ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ

Πόσο τεντώνει το σχοινί
Πόσο ισορροπεί ο φόβος
Χωρίς δίχτυ ασφαλείας

Εφτά μέρες κράτησε το ρόδο

Όσο τεντώνει
Όσο ισορροπεί
Ο χρόνος
Αβέβαιο γαλάζιο

Αδιέξοδο / Γεροντούδη Λ. Παυλίνα

Τι άλλο να κάνω για να γεμίσω το κενό

που μετέωρο φτερουγίζει  μέσα μου.

Γύρισα πίσω. Μέτρησα τις λέξεις που

αιχμηρές ταξίδεψαν και άνοιξαν το χάσμα.

Μέτρησα τον ιδρώτα στα χέρια μου που ήταν παγωμένα

και τον πυρετό που έκαψε του χρόνου μας το ύστερα.

Άκουσα τη σιωπή αμείλικτη,

να με καταδικάζει σε πορεία μοναχική.

Ένοιωσα το αδιέξοδο, να ξεριζώνει την αγάπη απ’ το μπαλκόνι μου,

να φυλακίζει την ψυχή μου

και να κλέβει τη μελωδία απ’ το τραγούδι μου.

Είδα το παράπονό μου να αιμορραγεί

και να βάφει το πάτωμα κόκκινο.

Αγνόησα την απορία στο βλέμμα σου και έφυγα χωρίς αποσκευές. 

   

Η ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ: Ποιητική Συλλογή της Ανθής Μαρωνίτη από τις εκδόσεις Άγρα το έτος 2015

Φωνή

Έρχομαι εδώ - χρόνια
Γιατί στοιχειώνουν τα στοιχειά
τους φόβους μου
με νανουρίζουν δίχως ηλικία

Η θάλασσα κλοιός
σφίγγει τη στεριά
Μόνο το μάτι σαν πουλί

Στην εξουσία ο άνεμος
δίχως διαδοχή
Κάποιες νύχτες μόνο
καταδέχεται

Το φως φωτιά
εισβάλλει από σκοτεινά παράθυρα
το σπίτι φλέγεται

...κι ευχαριστώ τη δύστροπη σιωπή:
υποχωρεί για λίγο
αρθρώνοντας φωνή

Ανθή Μαρωνίτη ( βιογραφικό σημείωμα)

Η Ανθή Μαρωνίτη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εργάζεται ως επιμελήτρια φιλολογικών και λογοτεχνικών εκδόσεων. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα σουηδικά και τα γερμανικά και έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογημένους τόμους Ελλήνων και ξένων ποιητών.

πηγή: http://www.biblionet.gr/author/19246/%CE%91%CE%BD%CE%B8%CE%AE_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%89%CE%BD%CE%AF%CF%84%CE%B7


έργα της:

•  (2015)  Η μόνη της περιουσία, Άγρα
• (2012)  Χρωμοσώματα. Της απώλειας, Άγρα
• (2009)  Κάπως έτσι, Κέδρος
• (2006)  Το ακόντιο, Κέδρος
• (2004)  Τρεις φωνές, Άγρα
• (2002)  Ξύλα υγρά, Άγρα
• (2000)  Ο ρυθμός ζεστός, Άγρα
• (1997)  Λίγο πριν κόψει το χαμόγελο, Άγρα

(Ο χρόνος Αβέβαιο γαλάζιο) / Μαρωνίτη Ανθή

Πώς σώθηκε
Πώς γλίτωσε από την πέτρα της λήθης
σχεδόν δροσερή
Θα της δώσω χρώματα
και σώμα μυρωδιές
φωνή να γράψει το ποίημα
απ’ το ποίημα να πιει,
να μιλήσει
Σαν ωκεάνιο κύμα
η εικόνα ορμά απ’ το σκοτάδι
 και το ψύχος στο ζεστό παρόν·
αιφνίδια χρώματα βάφουν την αμετάκλητη απουσία
ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ
Η αυτοάνοση αρρώστια είμαι εγώ
Ο εαυτός που στρέφεται εναντίον μου
Σα να ήταν η επιθυμία εχθρός του μυαλού
Με τον καιρό, θλίψη αφάνισε το αδιέξοδο
Εύκολα το αφύσικο γίνεται συνήθεια ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ
 Πόσο τεντώνει το σχοινί
Πόσο ισορροπεί ο φόβος
Χωρίς δίχτυ ασφαλείας
 Εφτά μέρες κράτησε το ρόδο
 Όσο τεντώνει
 Όσο ισορροπεί
Ο χρόνος Αβέβαιο γαλάζιο

Μικρασιάτες Λόγιοι και Συγγραφείς / Παναγιώτης Δημ. Καραθανάσης

http://www.ionianet.gr/Mikrasiates.pdf

Η Πρώτη Παρτίδα: Ποιητική Συλλογή του Μίλτου Γήτα, από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδης το έτος 2004

Όλες οι εκφράσεις του προσώπου μου
αποτυπωμένες στο τζάμι ενός λεωφορείου.
Τα μυστικά μου καλά κρυμμένα
στο πίσω μέρος του ουρανού.

Η πρώτη παρτίδα παίχτηκε
χάσαμε και οι δυο
χάσανε και οι άλλοι.

Συλλέκτης Χρόνου: Ποιητική Συλλογή του Μίλτου Γήτα από τις εκδόσεις: Κάπα Εκδοτική / 2016

Οι στιγμές. Οι αγάπες. Οι στίχοι. Όλα σκοτωμένα. 
Όλα μακριά κι όμως τόσο κοντά.
Παιδιά μου και οι φόβοι μιας ζωής που κλείδωσα 
μαζί με το παιδί που γέννησα.

Η βροχή σβήνει τη φωτιά.
Ο αέρας σκορπά τη στάχτη.
Η υγρασία ξεβάφει τις μάσκες.
Ο χρόνος δε μπορεί να μας γυρίσει στο χθες 
κι εγώ πιο μόνος κι από νεκρός 
ζω για τις αλλαγές 
που φέρνει κάθε τόσο η ζωή. 

Μίλτος Γήτας (μικρή αναφορά)

Ο Μίλτος Γήτας γεννήθηκε το 1984 στα Ιωάννινα όπου και διαμένει.Είναι τελειόφοιτος του Τμήματος Ανθοκομίας και Αρχιτεκτονικής Τοπίου του ΤΕΙ Ηπείρου. Εργάζεται ως δημοσιογράφος . Ποιήματα του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και site της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού.

Ποιητικές Συλλογές

(2016)  Συλλέκτης χρόνου, Κάπα Εκδοτική

(2011)  Ανακωχή, Σοκόλη

(2009)  Επαφή, Σοκόλη

(2008)  Στα σύνορα της θλίψης, Σοκόλη

(2004)  Η πρώτη παρτίδα, Γαβριηλίδης

(2002)  Όλη μου η εφηβεία ένα ποίημα, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων

(2002) "Ψυχανεμίσματα" (ιδιωτική έκδοση)

Είσαι εσύ / Γήτας Μίλτος

Είσαι εσύ,

πριν φωνάξω η φωνή μου,

πριν γελάσω το γέλιο μου.

Είσαι εσύ,

πριν δακρύσω το δάκρυ μου,

πριν ματώσω το μαχαίρι μου.

Είσαι εσύ,

πριν νυχτώσω το σκοτάδι μου,

πριν πεθάνω η τελευταία μου ανάσα.

Μετρώντας βήματα / Γήτας Μίλτος

Το δύσκολο δεν είναι να ζήσεις τη ζωή σου

μα πόσες ζωές θα φανταστείς.

Τα όνειρα κι αν πλάνεψα

πάλι μόνος μου απέμεινα

σε μια υγρή και σκοτεινή

γωνιά του δρόμου.

Μέσα στη θλίψη μου

μπόρεσα να παρατηρήσω γύρω μου ανθρώπους

που σαν νεκροκάντηλα τρεμόσβηναν

μετρώντας βήματα προς την αποκαθήλωση.

Το δύσκολο δεν είναι να ζήσεις τη ζωή σου

μα πόσες ζωές θα φανταστείς.

Δίστομο : Ποίημα του Φώτη Φωτεινού

Μπορείτε να το διαβάσετε στον ιστότοπο: https://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Embolimon/21-22/13.html

Νίκος Φλωράκης (μικρή αναφορά)

Ο Νίκος Φλωράκης είναι Έλληνας Ποιητής 

Αυτά σου γράφω / Νίκος Φλώράκης

Ποίημα του Νίκου Φλωράκη:

 https://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Neaskepsi/426/4.html

Μιχάλης Φιορέτος (μικρή αναφορά)

Ο Μιχάλης Φιορέτος (1931-2010) Γεννήθηκε  στη Ζαχάρω Ολυμπίας. Σπούδασε ιατρική στην Αυστρία και τη Σουηδία. Ιδρυτικό μέλος του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Κρήτης και πρώτος πρόεδρος του τμήματος Ιατρικής. 

Ποιητικές Συλλογές :

• 1958 Εδώ τραγουδώ τη χαρά μου. 
• 2002 / 'Ιχνη

Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και ανθολογίες στην Ελλάδα και τη Σουηδία.

[Σε όλη μου τη ζωή] / Μιχάλης Φιορέτος

Σε όλη μου τη ζωή

περπάτησα τους δρόμους

και τις ακροθαλασσιές

πότε με παπούτσια

και πότε ξυπόλυτος

πότε στην άμμο

και πότε στο κύμα,

παλεύοντας με τους έρωτες

και βραδιάζοντας

με τη γαλήνη.

Σε όλη μου τη ζωή

περπάτησα τους δρόμους

και τις ακροθαλασσιές, 

με μια βέργα στο χέρι

πότε με περιπέτειες

και πότε ξεριζώνοντας

τα ίχνη μου.

Από τη Συλλογή  « Ίχνη» Ερυφύλη 2002

Φεκάτης Α. Απόστολος ( βιογραφικό σημείωμα)

Ο Φεκάτης Α. Απόστολος  γεννήθηκε το 1963 και κατοικεί στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος του τμήματος Στελεχών Διοίκησης των ΤΕΙ της Δυτικής Μακεδονίας.  Ασχολείται με την ποίηση από μικρή ηλικία.  Διατηρεί σελίδα σε ιστότοπο Κοινωνικής Δικτύωσης με τίτλο: Της ψυχής μου ο λόγος. Ποιήματά του φιλοξενούνται σε ποιητικά ιστολόγια, ενώ συμμετείχε στο Ανθολόγιο Ποιήσεως των εκδόσεων ΟΣΤΡΙΑ 2017. 

Μα Σαν πέρασαν οι Μέρες / Φεκάτης Α. Απόστολος

Απλωσες τον ουρανό σου για μένα
και γω τον διαβηκα
Άνοιξες την καμαρα σου για την ψυχή μου
και την στολισες με αγάπη
Και γω αποκοιμήθηκα με το είναι σου
Όμορφες ώρες και απομεσήμερα
περπάτησα στην αυλή σου
Και νύχτες χωρίς φεγγάρι
έζησες στην αγκαλιά μου

Μα σαν άλλαξε ο καιρός
οι λέξεις φουρτουνιασαν
ανταριασαν
καταιγίδες έπνιξαν τα λουλούδια
ενός αμοιρου έρωτα
Δεν έμεινε τίποτα από τις σκιές
ούτε μαύρο φως

Τώρα στο σπίτι μου ξανά

Μα Σαν πέρασαν οι Μέρες
Ίαση στην ψυχή μου τα όνειρα
που δεν πρόφτασα να ζήσω

Στις σημειώσεις
τις καθημερινές
ημερολογίου τσέπης
η κοσμογονία μου τέλος δεν έχει
σε μια μόνιμη αντιπαλότητα
το συναίσθημα και η λογική
ερίζουν την γέννηση
ενοχων και εμμονων
στην δική τους κόλαση
ονομάζεται Παρελθόν

Ο Παράδεισος μου
ανακαινιζεται
κι αν θέλεις εσύ
αναβαθμίζεται
ομως

Η ζωή συνεχίζεται
Στο επόμενο τεύχος

Ερωτικον το ανάγνωσμα

[Έχω ένα κόσμο μέσα μου] / Φεκάτης Α. Απόστολος

Έχω ένα κόσμο μέσα μου
και που να ταξιδέψει
μαζί σου

Στα λημέρια της ζωης μου
στην πολιτεία μου
σημάδια άφησα
σε κρυφοδρομους
μικρές σαύρες ακινητες
φιλίες χωρισμοί έρωτες
χαρές λύπες πνοές
Όσο κι αν κουράστηκα
στα κόκκινα παγκάκια
τόλμησα να χαραξω
το παράνομο και ο φόβος
να σκορπίζεται ασυστολα
σε γωνίες χειλιών

Δεν ήθελα να τελειώσουν
οι νύχτες
να ταν λιγότερες οι μέρες
για ποιους πόθους
θα μιλουσαμε

Βάλε δυνατά μουσική
Να χορέψουν οι γείτονες
έρωτας στα βήματα τους

Ίσως ναταν καλύτερες οι στιγμές μας
αν τις χάιδευε η θάλασσα

Και συ στο λιμάνι
να μ αποχαιρετας
για πολιτειες πιο προοδευτικές
η δική μου βλεπεις
ασημένια καρφίτσα στο πέτο
του φθαρμενου χρόνου
Και στα βασιλεματα τα χρώματα
να ξεθωριάζουν

Θα σε περιμένει
μιαν αγκαλιά εδώ
θέλω να το ξερεις ....
Μα το ξερεις ...
ετσι δεν είναι....?......

Αιγαίο / Γεροντούδη Λ. Παυλίνα

Πέλαγος των πολιτισμών ακτινοβόλο.

Πνεύματος μήτρα, ήλιων ψυχή,

πηγή διάνοιας, φωτιά η ζώσα.

Σπέρμα πλανώμενο Ελληνικό,

φως γαλανό, υγρή πατρίδα,

τα μάτια μου παιδί

σαν πρωτοάνοιξα,

εσένα είδα.

Γυναίκα / Παυλίνα Γεροντούδη

Σε φαντάζομαι πιο όμορφη απ’ τη θάλασσα,

να κρατάς στην αγκαλιά σου μελτέμια δροσερά

και λευκούς βοριάδες, να με κοιτάζεις αινιγματικά

και ήρεμα να χάνεσαι στα βαθειά.

Ύστερα αναδύεσαι όπως του έρωτα η θεά

και περπατάς πάνω στα κύματα, μέχρι να σ’ εξατμίσει

η απόσταση, πίσω απ’ του ήλιου τις ακτίνες.

Σε ξεχωρίζω μέσα στ’ ανθρώπινα ποτάμια της πόλης,

να κινείσαι ψηλή και λαμπερή πάνω απ’ τον όγκο της μάζας.

Σε χάνω πίσω από μια μαρμάρινη κολόνα.

Επιστρέφεις ιέρεια, με άσπρη εσθήτα

και μαύρα σγουρά μαλλιά γύρω απ’ το Ελληνικό σου πρόσωπο.

Υμνείς τους Θεούς σου και κρύβεσαι στο λαβύρινθο του ναού.

Γλώσσα φωτιάς γυρίζεις πάλι, σε νύχτα σκοτεινή.

Χορεύεις χορό μυστικό και κατακτάς τη σκέψη μου,

που ακούραστη σε φαντάζεται, σε ψάχνει, σε λαχταρά,

σε θαυμάζει, σε νοιάζεται.

Μ’ αγκαλιάζεις και φωτίζουμε της γης το έρεβος,

καταργείς το θάνατο, γίνεσαι ζωή.

                                                                                                                                                                                                    

Γερογιάννης Γιάννης (βιογραφικό σημείωμα)

Ο Γιάννης Γερογιάννης εργάζεται στην εκπαίδευση και ασχολείται με την ποίηση. Όπως ο ίδιος επισημαίνει: "Με παλιές φόρμες και φθαρμένα ίσως υλικά, προσπαθώ να ανακυκλώσω, σκέψη αρχέγονη για το περιβάλλον και τον άνθρωπο." 

Έργα του: 

• Ο «Μαραθώνιος δρόμος, δρόμος  Ειρήνης και πολιτισμού» 
• «Αμαδρυάδα»  Ποιητική Συλλογή (2016)
• “Η Αμαδρυάδα και τα ιερά δάση της Ελλάδας” Κείμενα για το περιβάλλον.(2017)

Έχει διακριθεί και τιμηθεί σε Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς. Ειδικότερα:

• Έπαινος το 2015 βραβεύτηκα στα «Βραυρώνια  2015»
• Β΄Βραβείο στον Δ΄ παγκόσμιο Διαγωνισμό Αμφικτυονίας Ελληνισμού
• Έπαινος το 2016 στον 6^ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό «Βραυρώνια 2016» 
• Α΄Βραβείο στον 1^Ο Διεθνή Ποιητικό Διαγωνισμό UNESCO Ζακύνθου 
• Βραβείο από την ΕΛΒΕ Σε «Διεθνή Λογοτεχνικό διαγωνισμό  για τον Αριστοτέλη»
• 2017/ Πρώτο βραβείο ΕΠΟΚ    
• Διάκριση από την UNESCO, για τον επαναπατρισμό των ελληνικών μαρμάρων.
•  Έπαινο σε Διεθνή Διαγωνισμό για το Ν. Καζαντζάκη
• Παγκόσμιο βραβείο για τη φύση έβδομη θέση σε διεθνή διαγωνισμό
• Πρόκριση στους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης, του 2017
• Β΄ βραβείο Αμφικτυονίας ελληνισμού στον 6^ο παγκόσμιο διαγωνισμό.
• Β έπαινο στον 1ο πανελλήνιο διαγωνισμό διηγήματος της Εστια ΡΟΥΜΛΟΥΚΙΩΤΩΝ.

Ποιητικά κείμενα του φιλοξενούνται στην «Αμφικτυονία Ελληνισμού», «Αιτωλικά» «Επτανησιακή Λογοτεχνία» «μαρμάρων παλινόστηση»κ.τ.λ.

Ο ΣΚΥΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ / Γερογιάννης Γιάννης

Στο Αρχαιολογικό μουσείο, 

ένα αγαλματίδιο, 

εικονίζει ένα παιδάκι με το σκύλο του και 

με σύντομο τρόπο περιγράφει την ιστορία του, 

αλλά και την ιστορία της ανθρώπινης μοίρας.

Αγάπησε με δύναμη,

ένα μικρό σκυλάκι

φίλο πιστό και σύντροφο

σε όμορφη ζωή.

Μα το παιδί κοιμήθηκε

κι ο σκύλος πάει κοντά του,

φίλος πιστός και σύντροφος

στην άλλη τη ζωή.

Σε πέτρα από μάρμαρο,

όμορφα σμιλεμένη,

ωραία, αποτύπωσαν,

ετούτη τη σκηνή

Μικρασιάτες πρόσφυγες,

τότε κυνηγημένοι

Την έφεραν στους ώμους τους, για να μας οδηγεί.

ΑΞΕΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ / Γερογιάννης Γιάννης

Κωπηλατώντας το χρόνο

με κωπηλάτες τις μνήμες

φτάσαμε στην ακτή της Κριμαίας

κρεμασμένη κι αυτή

σ ένα κλώνο του δένδρου

τη μοίρα να ορίζει «χρυσόμαλλο δέρας»

το χρόνο η σκιά.

Χιλιόμετρα η θάλασσα

στενά –συμπληγάδες –λευκά περιστέρια

-προ πάντων ερωδιοί-

Χυτό το καλούπι με τέχνη στολίζουν

Γραικοί, που τον Πόντο τρυγούν.

Δεσμώτης του χρόνου

στον Καύκασο κραίνει

σοφία του Νότου, τα μπράτσα προσμένει

σοφού, δυνατού Ηρακλή.

Φωνάζουν οι μνήμες;… Σινώπη …

Βραυρώνα….Ταυρίδα. .Χερσώνα..

Γερό το σκαρί μας, με ξύλο Δωδωναίας

γερής κι αργασμένης δρυός

Χρυσάφι του απείρου-η τέχνη Ελλήνων-

τους Σκύθες στολίζουν με γνώση και φως.

Νομίσματα τέχνης, τοξεύουν σειρήνες

στον Βύζαντα λένε : Εδώ

Περάσματα μνήμης, λαοί αλιεύουν

ιχθύς και χαβιάρι, οξύρυγχη γνώση Σοφών.

Κριμαία σου κραίνω –Πορφύρα βαμμένη-

με Πούσκιν με Τσέχωφ με Ντον

στρατοί Μπαλακλάβα, Γιαλός τώρα Γιάλτα

πορφύρα ειρήνης, , βαμμένη. με αίμα λαών.

Εγγλέζοι και Γάλλοι και σκόνη απ’ τη μπότα ναζί

του Πόντου οι σφαγμένοι, εδώ αρμενίζουν

Αρμένιοι και ντόπιοι Ρωμιοί

κοιμάται η μνήμη, γεννά η ιστορία

τη βία, σα να ‘τανε χρόνια μαμή.

Σαν φάρσα προβάλλει –ανέκδοτο ίσως-

μα ζουν τραγωδία οι λαοί

Στη Λήμνο θαμμένοι

παιδιά νεαρών Αυστραλών

τι γύρευαν τότε στον πόντο της Έλλης.

γιατί οι συγκρούσεις λαών;

Γυρεύουν το μνήμα της Έλλης

την Τροία, τους δρόμους θαλάσσης

που χρόνια … Κεφαλλονίτες Γραικοί

εκεί έχουν τους τάφους, τα οστά τους προγόνους

σ αυτήν ακριβώς την ακτή

σε σένα προσμένουν θεέ του Καυκάσου

και κοίτα να βρεις Ηρακλή.

Την άλυσο κόψε και σαν Προμηθέας

προμήθευε Γνώση –Αξίες- Ζωή.

προμήθευε μύθους, θεούς και ανθρώπους

-προ πάντων θνητούς-και δώσε σοφία της γνώσης

ειρήνη….ψωμί …στους λαούς.!!!