Ένας ήλιος μας φωτίζει αδερφοί,
ένας ήλιος και τους δύο μας ζεσταίνει,
που μας λούζει από τα νύχια ως την κορφή
και χτενίζει των αχτίνων του το χτένι!
Τα κορμιά μας έχουν ίδια την υφή,
μία λάσπη, το νερό που δε χορταίνει
κι ενώ τρώμε από την ίδια την τροφή
μεταξύ μας παραμένουμε δυο ξένοι!
Τι κι αν είμαι ο στενός σας συγγενής
κι ίδιο αίμα μες στις φλέβες μου κυλάει;
Σαν εχθρός λοξοκοιτά ο γηγενής
και κουβέντες φθονερές μου ξαμολάει
κι εγώ μένω μισητός και πεινασμένος
ένας ξένος των πολέμων μιασμένος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου