Ξεπρόβαλλες σαν αφιννιασμένη μπόρα,
Χέρια, πόδια, πρόσωπο, μαλλιά
μια σωστή παρέλαση διαστάσεων,
η παράταση μιας καλοκαιρινής βροχής που
κάνει το νου σου πιο βαθύ και υγρό
σαν χρήσιμο νυστέρι
το απαλό φως του φεγγαριού
βαραίνει γαλήνια την ατμόσφαιρα
αποκαθήλωση της σκέψης
παλιά λάθη ζωντανεύουν
κι η νύχτα προχωρά,
ο ήλιος χτυπά το σκοτάδι με την δύναμη της χρυσής καρδιάς του,
το σκοτάδι τρέχει προς το τέλος του με τα δόντια του σφιγμένα,
δεν αντέχει μια ήττα σαν κι αυτήν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου