Ω εσύ Πάικο
όρος ανάποδο
δίχως φεγγάρια
δίχως φως
Ω Πάικον όρος
με την κορφή σου κάτω
στα τρεις χιλιάδες πόδια
βαθιά μέσα στη θάλασσα
σε μια ζώνη που τη λεν
αβυσσοπελαγική
σ’ ένα μέρος
που άνθρωπος δε ζει
ζουν μόνο κάτι όντα
παράξενα, γλυκά
δίχως μάτια
με διάφανο κεφάλι
θα ζήσω κι εγώ
θα μάθω να ζω
δίχως φεγγάρια
δίχως φως
δίχως αέρα
θα ζήσω νεκρός
μα μακριά
απ’ των ανθρώπων το κακό
Ω ανάποδο Πάικο
μακάριο βουνό
τρεις χιλιάδες πόδια
απ’ τ’ ανθρώπου το κακό
αν μόνο μπορούσα
τα ρούχα μου θα έσκιζα
τα γόνατα θα μάτωνα
στ’ αγκάθια των πλαγιών σου.
Γιάννης Μυτιληναίος – Πέντε ποιήματα στην ιστοσελίδα ΠΟΙΕΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου