Η θάλασσά μας

“Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.

Εκεί που τελειώνουμε εμείς

αρχίζει η θάλασσα.”  Κ.Δημουλά

Πίσω απ’ τις αιωνόβιες ελιές,

τις συκιές και τις ανθισμένες μυγδαλιές,

ατέλειωτη  ξετυλίγεται η θάλασσά μας.

Εμείς κρεμασμένοι στη βραχοφωλιά,

ταξιδεύαμε πάνω της,

μέσα στο άπειρο του λογισμού μας,

κι αυτή κάτω αμέριμνη λιάζονταν,

με την υπεροψία μιας μνήμης απέραντης.

Μακρινή και κοντινή μαζί,

απρόσμενη σε κάθε ενδεχόμενο.

Πλεούμενα κάθε λογής

όργωναν το σκουριασμένο σώμα της,

με το ξακουστό φανάρι του Λευκάτα

τη λοξή τους καμπή να φωτίζει.

Γιοφύρι της αβύσσου

 ανάμεσα  σ΄ Ανατολή και Δύση.

Η ιστορία του κόσμου

γραμμένη στο χάος της ψυχής της.

Τα κύματά της αμέτρητα και αθάνατα,

σαν τις ψυχές των ανθρώπων,

σαν τ’ άστρα τ’ ουρανού.

Άλλοτε ντροπαλά και άλλοτε βέβηλα.

Σε κανένα δεν έδινε λογαριασμό.

Τυφλή δύναμη όταν βουρλίζονταν.

Τα σπλάχνα της μάτωνε.

Εκδίκηση λες και να ζήταγε,

για τη λαβωματιά του δυναμίτη.

Ο Άη Νικόλας βυθομέτραγε

την πίστη του ναυτικού.

Γιόρταζε όταν φουρτούνιαζε,

μα εμείς δεν ξέραμε, την φοβόμαστε.

Σαν καταλάγιαζε,

ο θυμός της γινόταν προσφορά.

Ναυαγισμένες υποσχέσεις

απίθωνε στην απέραντη αμμουδιά.

Κοχύλια, όστρακα κι ευρήματα

απ’ τα πέρατα του κόσμου.

Τα καλοκαίρια σαν γαλήνευε,

από απόκρημνα, μυστικά μονοπάτια,

η λαχτάρα μας φλογισμένη έπεφτε στην αγκαλιά της.

Τα χέρια μας απλώναμε μέσα στο γαλάζιο κόρφο της,

με το ρίγος της επαφής να μας διαπερνά.

Τη δροσιά και την αλμύρα της κορφολογούσαμε.

Στα μάτια της, όλα τα χρώματα του μπλε.

Τα φιλιά της δάκρυα χαράς στη καυτή άμμο.

Το γέλιο μας ένα με το δικό της,

ξοδεύονταν σπάταλα στον αέρα.

Άγγελοι παραστάτες ξεπετιούνταν,

μέσα απ’ την κρυστάλλινη ακινησία της.

Στην αγνότητά της ξεπλέναμε τις αμαρτίες,

και το γέλιο μας γίνονταν προσευχή.

Χαίρονταν μαζί μας κι αυτή,

ως που ν’ ακουμπήσει ο ήλιος πάνω της,

πέρα στην θαμπή άκρη του ορίζοντα.

Τα καλύτερα μπάνια της ζωής μας.

Να σφυρίζουν τα μηλίγγια μας στην επιστροφή,

κ’ η δίψα μας να σβήνει

με του πηγαδιού τ’ ασάλευτο νερό.

Λ.Κατσιγιάννης

Αναφέρει: Από την ποιητική συλλογή για τον τόπο μου “Καθαρτήριο άλμα”