Καβάφη τάφος / Σταύρος Καρακάσης

Κείμαι ο Καβάφης ενταύθα.

Την εμορφιά έτσι πολύ ατένισα

που πλήρης αυτής ήτο η όρασίς μου.

Επιθυμίες κι αισθήσεις εκόμισα εις την Τέχνην,

κι έφηβοι τώρα τους δικούς μου στίχους λένε,

και με την δικήν μου έκφανσι του ωραίου συγκινούνται.

Την ζωήν μου δεν την εξευτέλισα πηαίνοντάς την

στων σχέσεων και των συναναστροφών

την καθημερινή ανοησία.

Ηύρα και κράτησα την ηδονή ως την ήθελα,

ήπια από δυνατά κρασιά 

καθώς που πίνουν οι ανδρείοι της ηδονής.

Και γέρος πια σαν άραξα στο νησί, 

πλούσιος μ' όσα κέρδισα στο δρόμο, έτοιμος από καιρό και θαρραλέος άκουσα τελευταία απόλαυση τους εξαίσιους ήχους αποχαιρέτησα την Αλεξάνδρεια.

Διαβάτη, είσαι Αλεξανδρεύς, δεν θα επικρίνεις...