Πως ζω αυτή την μοναξιά,
μέσα σε πλίθος κόσμου
να στροβιλίζει στο μυαλό,
ζωή, μια ελπίδα δως μου !
βαδίζω στις σκιές μου
σαν Αγαλμάτων σιωπή,
αντιλαλούν οι Ιαχές μου !
σαν Ιχνηλάτης βγαίνει,
γνωρίζει τα Ίχνη γύρο μου ,
μα απόκριση δεν φέρνει ..
από την Απουσία ...
πως η αγάπη να πονά,
θριαμβεύει η απραξία.
ομίχλη στην καρδιά μου,
ακούω μες στην μοναξιά
μόνο τα βήματα μου.
καρδιά της μνημοσύνης
θυμάσαι λόγια λύτρωσης ,
αγάπης και γαλήνης! !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου