Βασίλης Κομπορόζος
Κίτρινα φύλλα
στη λίμνη. Μαγιάτικη
τα λικνίζει αύρα.
Από φύλλο σε φύλλο
πηδώντας οι σκέψεις μου
τη χαραμάδα περνούν
του ορίζοντα
για να κουρνιάσουν στον ήλιο.
-----------------
Λάμπα σπασμένη.
Χαράζει. Δρόμος γυμνός.
Μια πεταλούδα.
---
Στα κλαδιά της αυγής
όνειρα μεταξένια
θροϊζει η μέρα.
---
Φύλλα ξερά.
Άνθη σάπια. Μυρωδιά
δόξας ληγμένης.
---
Στην ομίχλη βουτά
ολόγιομο φεγγάρι
η καρδιά μου.
---
Στην ξέπλεκη
κουρνιάζει δροσιά του νερού
γάργαρος ήλιος.
---
Ακινησία.
Κούπα η νύχτα και πίνω
τη γαλήνη της.
---
Στο υδάτινο
ξαποσταίνει πάπλωμα
η μέρα που δύει.
---
Λάμπει το φως των άστρων,
στη μυρωδιά της πασχαλιάς
φιλτραρισμένο,
πάνω στα φτερά
του πουλιού που ποτέ
δεν έπαψε να ραμφίζει
τα κάγκελα του κλουβιού
για τη μέρα κείνη
που λεύτερο θα κουρνιάζει
στις πασχαλιές
υπό το φως των άστρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου