Η ίδια αρρωστημένη αίσθηση
Η ευτυχία χρόνο δεν πήρε
Τα μαύρα πουλιά τον τραβήξανε
Σκοτάδι και θλίψη του χάρισαν
Σαν έκρηξη σιωπής στην παγίδα
Σκέψεις που λόγια γινόντουσαν
Λόγια χαμένα στο χρόνο
Ηρεμία κλεμμένη
Οργή παραδομένη
Ένα τέλος να μπει
Η αρχή να είναι η τελευταία
Ο ήλιος σαν δύσει
Φως αγκαλιά να κρατά
Στο σκοτάδι να βλέπει
Τη ζωή να κρατά
Να νικήσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου