στα πλαίσια της νέας αισθητικής.. της νέας ταυτότητας..της καινούργιας υπερβολής. Μόνο η αντανάκλαση στον καθρέφτη του νου μπορεί να με περιγράψει. Απογεύματα με γυαλί μες την καρδιά..
μοναχικά απογεύματα του κόσμου..
με δίχως προορισμό..
καμιά ματαίωση. Άδεια σπίτια παλιά..σημάδια στους τοίχους ζωής χρεωμένης. Το ελαφάκι μου θα έρθει αύριο..
με μια πληγή στο στήθος...
μπορεί και να ’ναι από τον καιρό..
αυτόν που πέρασε μακριά μου. Αύριο θα’ρθεί..
θα’ ναι γιορτή εκεί..στη χώρα των αγγέλων. Τώρα το λένε βότσαλο σκληρό και προσμονή..
τώρα το λένε παιδάκι μου αόριστο.. παιδάκι μου από φίλντισι και μέλι..
χωρίς όνομα ανάμνηση και βουητό του ανέμου το λένε. Φτερούγες ονείρου που τσακίστηκε έμειναν να κρατώ στα χέρια
κι ένα κορμάκι από το ανήλιαγο μου πεπρωμένο που τώρα το λένε θάνατο. Παιδάκι μου αόριστο..
καταπίνω την σιωπή και θρήνους φτύνω..
με έναν λυγμό οριστικό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου