ΓΙΟΡΤΕΣ / Φαλτάκας Ευθύμιος

Δέντρο των Χριστουγέννων που στέκεσαι βουβό,
ούτε για μια στιγμή δεν μπόρεσες
το τόξο της ουράνιας ελπίδας να φωτίσεις.

Τώρα γερμένο στα σκουπίδια σιγοσβήνεις.
Άχρωμες οι μέρες που ζήσαμε μαζί
άλλη μια θλιβερή γιορτή ξεψύχησε
ίδια και απαράλλαχτα με τόσες άλλες.
Μα εσύ τι φταις που η αστραφτερή χαρά
δεν κάθισε ούτε στιγμή στα ψεύτικα κλαδιά σου;
Που οι μάγοι με τις φανταχτερές στολές
με τα στολίδια τα πλουμιστά και τ΄ακριβά τα δώρα
μας ξέχασαν ακόμα μια φορά;
Δεν φταις εσύ, καλό μου δέντρο.
Δική μας είναι η ευθύνη, γιατί ακόμα ονειρευόμαστε.