Έχω δυό γιούς
παράξενους,
αλλιώτικους,μυστήριους.
Τα βράδυα
ξεπορτίζουνε
δίχως
ν’αφήνουν ίχνη.
Ο Κώστας
μεγαλύτερος
ψάχνει Θεούς
στ’αστέρια,
ο Ανδρέας ο
μικρότερος
του συγκρατεί
το χέρι
και του
φωνάζει:<Αδελφέ,
σαν κουραστείς
γυρνάμε>.
Έχω δυό γιούς
ατρόμητους
στης νύχτας τη
φοβέρα-
ο ένας χτυπά
τη λογική
ο άλλος την
προστατεύει
μα είναι ίδιοι
και οι δυό
στο κλάμα της
ψυχής τους.
Έχω δυο γιούς
περήφανους
που φαίνονται
σαν Ένας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου