Η νύχτα καταφθάνει και πάλι
στο μαύρο της βελούδο
Το ημίφως στην άδεια κάμαρα
γιγαντώνει το δαιμόνιο της μοναξιάς
Πειρασμός που σε συνεπαίρνει
στην θύμηση του αγύριστου χθες
Ανοίγεις την πόρτα στην λογική
και τ'αποδοιώχνεις.
τριγυρίζει μια προσευχή.
Γονατιστή μπρος
στην νεκρή φύση μιας εικόνας .
Δεν θα ήταν και τόσο τέλεια
αφού δεν τόλμησε να ανθίσει.
Η απόφαση αφοσιώνεται στην γλάστρα
που φύτεψες το παρόν.
Πότισες την ελπίδα
και χάιδεψαν οι χούφτες το υγρό χώμα .
Κι η συνέχεια απόμεινε άφωνη
σαν πρωτ' αντίκρισε
το πρώτο φύλλο
που δήλωσε πίστη
στο υποσχόμενο αλλιώτικο αύριο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου