ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ / Περδίκη Σοφία,

Πάνω στον βράχο

στο πέτρινο κρεβάτι

έστρωσα άμμο ψιλή

κεντημένη από προγονική βελονιά

με τ’ αρχικά μας χαραγμένα

στου βράχου τη σχισμή

κι ο ήλιος με βρήκε ανάσκελα

στα πόδια μου απλώθηκε ζεστή πνοή

κι ήσουν πιο κει εσύ

στα χέρια κρατούσες της εστίας τη μηχανή

καθόριζες βάθη και ζενίθ

στην παραλία που τη λέγαμε Λιβάδι.

Σ’ έβλεπα προσηλωμένο

άκουγα να τρέχει το νερό στ’ αυλάκι

κρύο νερό και δίψαγα

με το σώμα σε στάση ύπτια

κι είχα φυτέψει στην κοιλιά μου μιαν ελιά

να ρίχνει τη δροσιά της στα πιο απόκρυφα σημεία

εκεί στου βράχου την επιφάνεια τη λεία

περάσαμε και φύγαμε χωρίς επιστροφή.

Το φιλμ είπες έχει καεί

έμεινε μόνο στο χαρτί

των σκιών μας η αποτύπωση.