Έτσι μάθαμε να κοιταζόμαστε / Γρηγορία Πελεκούδα

Η μοίρα μας έδεσε στην πορεία του χρόνου
άλλοτε με βουβό πάθος
και άλλοτε με την λαγνεία του έρωτα
στην απελπισμένη έξοδο από τα αδιέξοδα
κυνηγοί των εύθραυστων αισθήσεων
γοητευτήκαμε από το ξέφτισμα
του αναπόφευκτου, απογυμνωμένοι
από την αίγλη του, πληγωμένοι,
γιατί αγαπήσαμε με πάθος τις αντιφάσεις του.

Έτσι μάθαμε να κοιταζόμαστε
μέχρι να βρούμε ουρανό κι ορίζοντα
κι απ΄το σκοτάδι να πάρουμε φως
πριν η ζωή μας νυχτώσει,
αχ τα μάτια του να φιλήσουμε
με τ΄αγέρι που κάθε φορά που ερωτεύεται
την λιτανεία να δούμε να περνά των αστεριών
η καρδιά νοσταλγός των ονείρων μας
εγώ, εσύ, και οι σκιές μας.