ΚΕΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ / Ανδρέας Διγενής

Πολεμούσε την ίδια του την ψυχή,
όταν έχασε τις αισθήσεις του !....
Το ζωγραφισμένο παιδικό χαμόγελο 
πάγωνε στα χείλη, σημάδευε πιότερο
το σκαμμένο στα χρόνια πρόσωπό του.
Το σκοτάδι, του σφάλισε τα μάτια.

Τα μανιασμένα κύματα
στους βράχους τον πετάξαν....
Αδύναμος, ζητούσε βοήθεια
....άδειος από αισθήματα
....γυμνός από πράξεις
....κενός από σκέψεις !....

Μια αληθινή κατάσταση ....ουτοπική
θόλωνε νου, καρδιά και βλέμμα !
Αθάνατος για μιά στιγμή,
ευάλωτος την άλλη !....
Ένας κόσμος που παράφορα νεκρώνει....
Ίσως σωθεί από το ....Όνειρο !