Ήταν ένα ημίθαμπο πρωί όταν ήρθες,
ο λίβας θέριζε τις λίγες σκιες της ερημιάς μου,
ξελόγιασα μια ν άγουρη πηγή να ξεδιψάσεις
και στο νανούρισμα το λάγνο μου αφέθηκες.
Μη φοβηθείς αν έρθουν καταιγίδες,
όνειρο στέγαστρο έχω για σε να καταφύγεις.
Να μείνεις
ν’ αλυχτάς τις θλίψεις μου
και να ξαφρίζεις των λογισμών μου τα κύματα
Το ταπεινό μου αντίδωρο -άλλο τι δεν έχω-
μέσα απ’ τους πλανόδιους στίχους μου
σου προσφέρω την αθανασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου