Το τελευταίο ποίημα / Ελένη Βαρθάλη

 

Απόπειρες γραφής, ύστατο εγχείρημα 

να ερμηνεύσουμε το ανερμήνευτο,

προσέγγιση διαισθητική που βρήκε τρόπο 

να αναπνέει παίρνοντας σάρκα και οστά 

στα περιθώρια των χειρογράφων 

ή για όσα κρυφά μας συντελούνται, 

ανείπωτα ακόμη 

επιστρέφοντας ετεροχρονισμένα 

στον κάτοχό τους την κυριότητα και τη νομή 

μιας αφανούς κατάκτησης.

Ας υμνήσουμε τις απώλειες και τις ήττες μας 

γιατί στάθηκαν οι πρόδρομοι μιας νίκης

δωρεά αμοίραστη και γυμνωμένη 

στο αποκαλυπτήριο φως.

Πίστη ριζωμένη

για εκείνα που όταν πεθαίνουν,

ξαναγεννημένα επανέρχονται

ξεκληρίζοντας την εγκόσμια πλάνη.

Αν κάποτε μας τελειώσουν οι λέξεις,

το τελευταίο ποίημα θα ’ναι απέριττο,

θα ’χει τη λευκότητα του χιονιού

και το πορφυρό του έρωτα. 

Αν κάποτε μας τελειώσουν οι λέξεις,

το τελευταίο ποίημα

θα ’χει γραφτεί εν απουσία μας.