ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΜΕ ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΛΛΟΥΣ
Σταδίου
Πανεπιστημίου
Πατησίων
Τρως με δεκάδες άλλους στα εστιατόρια
Στα self - service
Στα bar
Κάθεσαι δίπλα με δεκάδες άλλους
Στα λεωφορεία
Στα θέατρα
Στα γήπεδα
Σε βλέπουν δεκάδες μάτια
Κάθε λεφτό
Αισθάνεσαι δεκάδες ανάσες πάνω σου
Κάθε λεφτό
Μόνος
Κατάμονος
Στην Αθήνα του 1977
**
ΔΩΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
Ανέβα
Κατέβα
Τέσσερις φορές τη μέρα απ’ την Ομόνοια
Τη συνήθισες
Σφηνώθηκαν μέσα σου
– Όπως η βίδα στο ξύλο –
Οι φωνές των μικροπωλητών
Οι ουρές μπροστά στα γκισέ του Ηλεκτρικού
Τα σκουντήματα στις – δήθεν – κυλιόμενες σκάλες
Οι παπατζήδες
Οι ανώμαλοι
Η μπόχα
Κι ούτε που θέλεις πια ν’ ακούσεις
Για καθαρό αγέρα
Για μια ανθρώπινη διαδρομή
Σου έγινε ανάγκη καθημερινή
Ο άθλιος ο χώρος
– Πράγμα που άλλωστε
Ήτανε πάντα
Στόχος τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου