Άτιτλο / Γιάννης Βέλλης
"Ακόμα και μια λέξη σου, τώρα θα την έκλεβα, ίσως τη σκληρότερη, να ξέρω με σιγουριά, ότι υπάρχεις/ αστείο, τόσες λέξεις μοιράστηκαν, δόθηκαν, χαρίστηκαν, θα έπρεπε να είχαν κορεστεί, στον καιρό/ κι όμως, κάθε λέξη που προσθέτω, στη σκέψη μου από εσένα, γίνεται ολόκληρος κόσμος, ο δικός σου, ο δικός μου/ μου λείπεις, ας μη λέμε ψέματα, έρχεται καλοκαίρι, μα σαν χειμώνας φαίνεται, συμπτώματα απουσίας."
**
ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ / Μαίρη Γραμματικάκη
Θέλω να σου στείλω γράμμα
μα δεν έχω δάκτυλα να γράφω.
Θέλω να σου τηλεφωνήσω
μα δεν έχω μιλιά να σου μιλώ.
Θέλω να σε αγκαλιάσω
μα δεν έχω μπράτσα για αγκαλιά.
Θέλω να σε ανταμώσω
μα δεν έχω πόδια να σε βρω.
Ξέρω μονάχα πως σ αγαπώ
γιατί έχω νοήμονα καρδιά
κι ας μην είμαι άνθρωπος εγώ
μηδε κι εσύ αστέρι μου όμορφο
μα είμαι ζώσα ψυχή στο Σύμπαν.
Αλήθεια, πότε πέθανες κι εσύ;
Εχουν ηλικία οι νεκροί;
Υπάρχει το "Αταίριαστο" στο Υπερπέραν;
Δέξου με και κλείσε με
βαθειά μέσα στον πυρήνα σου!
Μαζί ταξιδευτές του Απείρου
με της Αγάπης τα φτερά
κόντρα στην μοναξιά
με κοινή ανασεμιά!
**
**
Απόγνωση / Γιώργος Μαυρομάτης
Τι εγκλεισμός είναι αυτός;
Κοιτάω έξω από το παράθυρό μου
βλέπω έναν θλιμμένο ήλιο.
Κρύβεται πίσω από μια νεφέλη.
Κοιτάω έξω
κι οι γάτες μου ράθυμες
με κοιτάνε κι αυτές περίεργα.
Η λεμονιά στην αυλή μου σκυμμένη
δυο σπουργίτια που κάθονται
στα κλαδιά της
έπαψαν κι αυτά να φτερουγίζουν.
Τι εγκλεισμός είναι αυτός
με τον ήλιο μες στην απόγνωση
με τον ήλιο μες στην ενδοστρέφεια;
**
Σκίσε το σελοφάν / Αγγελική Σπινθάκη
Άνοιξε τώρα, τις οδηγίες χρήσεως
Στα περιεχόμενα θα επιλέξεις τη γλώσσα
που ξέρεις να βγάζεις έξω, όταν χρειάζεται
Βούτα την στο σάλιο σου και γύρισε σελίδα
Προσπέρασε το σχεδιάγραμμα
της εικονικής πραγματικότητας
Κράτησε απ’ αυτό μόνο την αρίθμηση των εξαρτημάτων
της υπαρξιακής σου συσκευής
και αγνόησε την προμελετημένη περιγραφή της.
Στην κεντρική σελίδα
θα βρεις πώς να αποσυνδέσεις
τα βύσματα από τις αρτηρίες σου
και να συνδέσεις τα καλώδια
παροχής ανθεκτικότητας στη ματαίωση
και αντίστασης κατά της Απαρχής του φόβου σου.
Κανονικά, τώρα θα πρέπει να είσαι συνδεδεμένος
με την κανονικότητά σου.
Πάτησε τον διακόπτη της ασφαλείας σου
και η συσκευή σου θα ξεκινήσει τη λειτουργία της.
Σε περίπτωση φυσικής καταστροφής,
ενδημικής ή πανδημικής ασθενείας,
απόρριψε τη συσκευή με οικολογικό τρόπο,
σύμφωνο με το περιβάλλον των λυγμών σου.
Προσοχή!
Η συσκευή συντηρείται με ενσυνείδητη παρατήρηση.
Δεν πλένεται και δεν αποστειρώνεται απ’ έξω.
Καυτηριάζεται σχολαστικά, στο εσωτερικό της.
Και
Μην φυλάξεις το φυλλάδιο των οδηγιών
Δεν υπάρχει περίπτωση μελλοντικής χρήσης
καθώς είναι κατασκευασμένη για την προσήλωση
στο «Εδώ» του οίκου σου
και στο «Τώρα» του δήμου σου.
**
Το ενέργημα της αδράνειας / Ηλίας Στόφυλας
Οι νεκροί μου ξενιτεύτηκαν.
Και δεν είχα τρόπο να γεμίσω τις ερημιές μου.
Βρίσκονταν κι εκείνες σε αποδρομή.
Αν όμως έβρισκα το ελιξήριο του θανάτου;
Το υπέρτατο ενέργημα της αδράνειας;
Έψαξα παντού.
Σε όλα μου τα υπάρχοντα.
Στο φαρμακωμένο μου αίμα
και στους ερειπιώνες της καρδιάς.
Στην άβυσσο του χάους.
Έψαξα και σ’ εκείνη τη γούβα
-με το πύρινο και αστρικό περίγραμμα-
που μου έσκαψαν μ’ επιμέλεια
πρόωρα γεννημένοι δισταγμοί.
Τίποτα.
Κανένα αποτέλεσμα.
Σκέφτηκα έπειτα τα κέρματα.
Μήπως ήταν αυτά μια κάποια λύση.
Αδύνατον.
Ποτέ μου δεν τα φύλαξα.
Ήξερα πως ξεβάφει στις τσέπες τους η έλλειψη
και τρυπιούνται οι ζωές.
Οι ζωές που δανείστηκαν τα σύλληπτρα της προδοσίας.
Πού να κείτονται τώρα οι ξενιτιές μου;
Ίσως τρέχουν με την ταχύτητα του ακίνητου
που δεν έμαθε να επιστρέφει.
**
ΛΕΥΚΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ / Πέτρος Τσερκέζης
1.
Παγίδα ο δρόμος
Απειλή ο κόσμος
Γυρίζω επείγων
Στη φυλακή μου.
2.
Μεθάει η άνοιξη
Γελάει ο ουρανός
Κι εσύ στη λύπη
Καημένε κόσμε.
3.
Εύθραυστη ζωή
Σαν το λουλούδι
Πώς ν’ αντέξεις
Πόνο ωκεανό;
4.
Ζωή σε τραγουδώ
Στου κόσμου το μπαλκόνι
Διώξε τον πόνο,
Διώξε τη λύπη.
5.
Λευκή Άγγελοι
Της ζωής ο λύχνος
Οξυγόνο προσφέρουν
Χαμογέλα Άνθρωπε!
**
Άγημα λέξεων / Βαγγέλης Φίλος
Ακούστε με καλά.
Όλες θα έρθετε στο ποίημα στεγνωμένες.
Χωρίς σταγονίδια δακρύων και νοσταλγίες.
Δεν είστε εδώ για να μοιράσετε ελπίδες.
Ό, τι θρηνήσαμε, θρηνήσαμε, τη στάχτη τη συλλέξαμε.
Απλά, με μια λιτή τελετή θα τη σκορπίσουμε στον άνεμο.
Στοιχηθείτε! Εσείς με το υγρά σύμφωνα, ένα βήμα πίσω.
Ηχήστε οι υπόλοιπες ακατάληπτα. Ηχήστε!
Παρουσιάστε! Ανάπαυση! Τους ζυγούς λύσατε!
**
ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗ ΑΝΟΙΞΗ / Χαρούλα Φράγκου
Ψάχνω την Άνοιξη...
Αναποφάσιστη δείχνει...
Οι δρόμοι βουβοί αλλάζουν
κατευθύνσεις.
Με απαγορευτικόν σημειώνονται
τα χαμόγελα και κάπου κρυμμένοι
μένουν οι ενθουσιασμοί...
Και τα βλέμματα...
Ω..τα βλέμματα...
γυρεύουν ματαίως τις υποσχέσεις που
κομίζουν τα χελιδόνια μαζί
με τις πρώτες
εαρινές εφημερίες
Ψάχνω την άνοιξη
σ’ έναν επίμονα ανθισμένο χειμώνα
με τη μάσκα της απόγνωσης
Με το όνειρο ν’ ακροβατεί
στα σχοινιά μιας επαπειλούμενης
απροσεξίας....που χάσκει
φορτωμένη αμφίβολες ενοχές...
Λυπημένη με βρίσκει η αναπόληση
τρυφερών επιθυμιών της
και η αναμονή να φυτρώσουν
τα πρώτα ποιήματα
που φύτεψαν οι στοχασμοί
στις βραγιές του δωματίου μου
Λυπημένη με βρίσκει
να σκαλίζω λέξεις και
να μοιράζω σπόρους μήπως
και ανασάνει η ελπίδα
κάτω απ’ τις ανθισμένες
σεπόλιες...
Να’ταν να’ρχόταν για λίγο η Άνοιξη
να φωτίσει διακριτικά το μονοπάτι
που κατιάζουν οι πασχαλιές...
να ξυπνήσει η παιδική μου ψυχή
και αφίλητη να τρέξει
μακρυά από Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες
Ζωή μέσα στη ζωή
Χαρά μέσα στη χαρά
Και μέλλον μέσα στο μέλλον του Κόσμου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου