Απρόσμενη Άνοιξη : Ποιητική Συλλογή της Τζούλιας Πουλημενάκου (απόσπασμα)

ΑΒΑΣΙΛΕΥΤΟΣ ΗΛΙΟΣ

Στο φως το λαμπρό του δειλινού

θ’ αγκιστρωθεί το βλέμμα,

στης λίμνης την ασημιά μαρμαρυγή

θα ξεκουράσω την ψυχή μου

κι εκεί στην άηχη σιγαλιά

θ’ αφουγκραστώ

τον τελευταίο παράδεισο επί γης!

Στη λάμψη μιας απρόσμενης άνοιξης,

στο γέρμα μιας ασύνορης ζωής

θα φτεροκοπήσουν λευκά περιστέρια

στ’ ουρανού το στερέωμα,

μεταφέροντας στο αύριο την ελπίδα

ως την άκρη της ανθρωπότητας

εκεί που ο αβασίλευτος ήλιος φωλιάζει

και γεννιούνται φωτεινές οι ψυχές μας!

Τζούλια Πουλημενάκου

ΔΕΣΜΙΑ ΓΝΩΣΗ

Στα σπιθοβόλα οράματα,

εκεί στου νου το γεφύρωμα,

γεννήθηκα.

Μες την πορφύρα

και τ’ ουρανού το ύψωμα,

μεγάλωσα.

Εγώ, ο ύστατος σπασμός του κόσμου,

αιχμάλωτος στην ύπαρξη

πώς να λυτρωθώ

απ’ της σοφίας το ανέγνωρο;

Ω! γνώση! Ελευθερώσου!

Λύσε τα γόρδια δεσμά σου

και θάλασσα  του λογισμού μου γίνε!

Να ταξιδεύω στα πυρωμένα σου νερά!

Τζούλια Πουλημενάκου