Χρόνια χυμένα σα μολύβι στη φωτιά
Στιγμές του τρόμου που μαζί τις ζήσατε
Κρατώντας την ανάσα στο σκοτάδι—
Εξω κραυγές κυνηγημένων, άρματα
Λοχαγοί «προστάτες» της πατρίδας
Ριπές που τις αρνιόσουνα, μάσκες θανάτου.
Χρόνια μετά στις επετείους, νάσου εσύ
Να σέρνεις το κορμί σου που δεν άντεξε
Μ' ένα πλακάτ στο σβέρκο περασμένο—
Κι αυτός ντυμένος μπάτσος, όμορφος όσο ποτέ
Άγιος ευνούχος, εραστής της τάξης και της ευνομίας
Κρυμμένος πίσω απ' τη διάφανη ασπίδα, έτοιμος
Να τσακίσει τα φαντάσματα της μνήμης του—
Μπρος του διαβαίνουν κλαίγοντας, κραυγάζοντας
Σωπαίνοντας όπως εσύ
Που τον κοιτάς περήφανα στα μάτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου