είναι μια γραμμή δροσερού ιδρώτα
που κυλάει κάθε τόσο στο λαιμό μου.
Μια υποδόρια κηλίδα αίματος
κάτω απ’ το ρολόι του χεριού μου.
ελάχιστη αντίσταση στο πένθος,
κοιμάται διπλωμένη στο συρτάρι μου.
Τα άδεια της παπούτσια
σ’ ένα ανήλιαγο ψυχρό δωμάτιο.
στης χτένας της τα δόντια σκαλωμένα
και το φθαρμένο λαστιχάκι που τα έδενε
πάνω στην εταζέρα του καθρέφτη,
καλημερίζουν την ορφανή καρδιά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου