Αντώνης Σαμολαδάς: Τρία [3] Ποιήματα

ΦΛΕΡΤ

Στάλα στάλα ρούφαγες την κάθε μου λέξη,
άνυδρη γη η ψυχή σου αναζητούσε
σταγόνες αγάπη να ξεδιψάσει,
και εγώ με τέχνη περισσή
πότιζα τα συναισθήματα σου
και τώρα που αυτά αναπτύχθηκαν
πως εσύ να τα χαλιναγωγήσεις;

Όλα όσα σου έλεγα ήταν λέξεις φωτιά
που προκάλεσαν την ανάφλεξη σου
ήταν και αυτή η φωνή μου
που όταν σου τα σιγοψιθύριζα
εσύ μεθούσες από τα λόγια μου
καιγόσουν από την πνοή μου...

Όλος αυτός ο αισθησιασμός
που μετάγγιζα στο σώμα σου
έρεε μέσα στο αίμα σου
μάγευε την διψασμένη για αγάπη ψυχή σου...
Ήταν εκείνη η υπέρτατη στιγμή
που χάραζα στην καρδιά σου
μια ιστορία πάθους και ηδονής
επισφράγισμα της γοητείας μου...

**

ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΗ

Όλη αυτή η επιθυμία σου
η αδιάκοπη επιμονή σου
με εκπλήσσει και ταυτόχρονα
με γοητεύει δε το αρνούμαι...

Απλά αναρωτιέμαι τι να είναι;
Είναι έρωτας, πόθος, περιέργεια;
Είναι επειδή δεν έχεις μάθει
ποτέ να σου λένε όχι;

Δεν νομίζω πως λίγες στιγμές
αισθησιασμού σου αρκούν
δεν έχεις μάθει στο λίγο
είσαι οπαδός του όλα πολύ...

Ίσως πάλι να είναι
η ηδονή της κατάκτησης
αυτή που σε κάνει να θέλεις
να αποκτά η ψυχή σου ότι επιθυμεί...

Ίσως να θέλεις να ζήσεις
την στιγμή του οργασμού
και μετά σαν πεταλούδα
σε άλλο λουλούδι να πας...

Εγώ σου μιλώ για κάτι
πιο βαθύ πιο ιερό
όχι για ένα πασπάλισμα,
για έναν έρωτα δυνατό...

Μην ψάχνεις από
την εμφάνιση να δεις την ψυχή μου
όλες οι πόρτες
ξεκλειδώνουν από μέσα...

**

ΑΠΛΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ

Εγώ απλά ήθελα να δω τα χείλη σου
μισάνοιχτα να με προκαλούν...
Εγώ απλά ήθελα να με διαπεράσει
ο αισθησιασμός τους...
Εγώ απλά ήθελα να δω το άλικο χρώμα
του πάθους πάνω τους...
Εγώ απλά ήθελα να νιώσω το άγγιγμα τους
την απαλότητα στους...
Εγώ απλά ήθελα να νιώσω την πνοή σου
να γλυστρά ανάμεσα τους...
Και εσύ γύριζες αλλού το πρόσωπο σου...