στην άκρη του κήπου σου
φως αμυδρό
που εξερευνεί το βυθό σου
θαλπωρή ποθητή
που εδρεύει στα σύννεφα.
Είμαι Εσύ
και με ψάχνω
σε Σένα.
μήτε τ' αρματωμένα των πολέμων ποιήματα
μόνο τη θάλασσα
τη μυροβόλο θάλασσα
"που δεν την αρμενίσαμε ακόμα"
μαζί κι εσένα
πριν γίνεις σύννεφο και φύγεις
πριν γίνεις νύχτα και χαθείς.
Πριν στο κενό σου μέσα βυθιστείς.
σαν ποίημα κι άλλο ποίημα που ανθεί
κι εκτρέπει σύννεφα.
Η μουσική της νύχτας καίει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου