Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (απόσπασμα)

Προς τους νέους ποιητές

Γράψτε ένα ποίμα

Για όσους δεν έχουν βήμα

Και, προπαντός, για εκείνους

Που στέρησε το κύμα.

Έτσι, ωραίο θα ‘ναι

Και κάποιοι θα ακουμπάνε

Στη λέξη του απάνω

Σαν μάιμω σε τσιγγάνο

Ανήρ ο πολιτικός

Εννέα στις δέκα ο καθρέπτης

(Παρών από γεννησιμιού)

Δείχνει στο τζάμι μια μαιμού…

Κομπόστα ροδάκινο

Γυρνώντας σπίτι απ’ τη δουλειά

Δεν βγάζεις λέξη ούτε μιλιά

Κοιμάσαι – τρως σαν κουρδισμένος

Αχάριστος; Έχεις δουλειά…

(Είναι δεμένα τα σκυλιά!)

Θα ΄πρεπε να ΄σαι ευτυχισμένος…

-Πόσοι και πόσοι!

(Δειλή καρδιά..)

Φύγαν στον πόλεμο

Για τα καλά…

-Μίλα σιγά…

Έχουμε πόλεμο…

Κι ακούνε τόσοι!