Άλαλη η Φύση απόψε ξενυχτά,
της ψυχής μου τον βόγγο γιά ν' ακούσει
κι ενώ ψιθυρίζω στίχους λυρικούς
ανάμεσα σε Σύννεφα και ΄Αγχη,
έρχεται ένα αγέρι απαλό,
με ελπίδες να ντύσει το κορμί μου!
Τινάζω από πάνω μου
της Απελπισιάς το σάγμα,
αφήνοντας
από μέσα μου να βγεί βραχνό,
το Ουρλιαχτό της Μόνιμης Σιωπής μου!
Αλλάζω ψυχοσύνθεση ευθύς,
καθώς απέναντί μου στέκονται
δυό ΄Ησυχοι Λευκοί Αγγέλοι
και, μες την έκπτωση του Σύμπαντος,
κονταίνω τις Κακίες μου,
τα ΄Αγχη.....και τα Πάθη!
Ναι! Κάνει ζέστη Ανυπόφορη
ετούτο εδώ το βράδυ
και είναι αυτό γιά μένανε,
Φαινόμενο Καινούριο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου