Στίχοι : Στέλλα Χρυσουλάκη
Θέλω να μου μιλήσεις
για κείνη τη μάντρα του μικρού μας σχολειού
Θέλω να μου μιλήσεις
για τον πετροπόλεμο στην κάτω γειτονιά
Τ’ όνομά σου είχα γράψει ανορθόγραφα
σε τοίχο ολόλευκο στον Άγιο Τίτο
Τ’ όνομά σου είχα γράψει ανορθόγραφα
σε τοίχο ολόλευκο στον Άγιο Τίτο
Κι έφαγα της χρονιάς μου τότε
όχι για τα λάθη μα για την αγάπη μου
Δεν είναι ο δάσκαλος που μας χωρίζει πια
είναι που στην πορεία μας δεν έχει
διάλειμμα για να βρεθούμε
Τ’ όνομά σου είχα γράψει ανορθόγραφα
σε τοίχο ολόλευκο στον Άγιο Τίτο
Τ’ όνομά σου είχα γράψει ανορθόγραφα
σε τοίχο ολόλευκο στον Άγιο Τίτο
Ρωτώ να μάθω την αλήθεια
Στίχοι: Μπέτυ Κομνηνού
Οι αντοχές μου μαδούν μες στα χρόνια
Σκύβω, μαζεύω την ερημιά
Κι όλο ρωτώ να μάθω την αλήθεια
Κι όλο μου λένε παραμύθια
Τα παιδιά μου κηδεύω τα βράδια
Μες στους αιώνες καρτερικά
Κι όλο ρωτώ να μάθω την αλήθεια
Κι όλο μου λένε παραμύθια
Τη ζωή μου κοιτώ και δειλιάζω
Πόσο δεν άλλαξε πουθενά
Κι όλο ρωτώ να μάθω την αλήθεια
Κι όλο μου λένε παραμύθια
Σε δουλειά, συντροφιά και αγάπη
Έσκυψα, πήρα την μοναξιά
Κι όλο σε σένα που με συντροφεύεις
Μιλώ και δεν καταλαβαίνεις
Έλα κάτσε κυρά μου εδώ πέρα
Μου λέει κάποια από μακριά
Κόβει η αλήθεια, κόβει και θερίζει
Κι όποιος την βρει τον βασανίζει
========================================
Το μαγισσάκι
Στίχοι
Οδυσσέα Ελύτη
Από τους χρόνους τους παλιούς το `χω βαθύ
μεράκι
να βγω στις πέρα θάλασσες να βρω το
μαγισσάκι
Τ’ άπιαστο σαν αερικό στην εμορφιά του Μάης
που αν κάνεις να τον μυριστείς αλίμονό σου
εκάεις
Έβγα έβγα μαγισσάκι χτύπα χτύπα το ραβδάκι
ντο και ρε και μι και φα μες στα ροζ τα
σύννεφα
Τι ζουμπούλια και τι κρίνα τι και τούτα τι
κι εκείνα
ντο και ρε και φα και μι φούχτα μου και
δύναμη
Ποιος θα μου δώκει δύναμη κι ένα μακρύ
καμάκι
να βγω στις πέρα θάλασσες να βρω το
μαγισσάκι
Που `ναι σπηλιά του ο ουρανός άγγελος η
μαμά του
κι αφρός το φουστανάκι του στην άκρια του
κυμάτου
Χτύπα χτύπα το ραβδάκι γίνε το νερό στ’
αυλάκι
φα και ρε και μι και ντο μες στο μπλε το
ξάγναντο
Τα παπιά και τα βαπόρια παν μαζί και πάνε
χώρια
έξι τέσσερα κι οχτώ γούρι μου και φυλαχτό
Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές ν’ ανάψω ένα
κεράκι
να κάνει θαύμα στα κρυφά για με το
μαγισσάκι
Που να κοιμάμαι ξυπνητός να τρέχω
ξαπλωμένος
και να με λεν χωρίς καρδιά μα να `μαι
ερωτευμένος
Έβγα έβγα μαγισσάκι χτύπα χτύπα το ραβδάκι
ντο και ρε και μι και φα μες στα ροζ τα
σύννεφα
Τα παπιά και τα βαπόρια παν μαζί και πάνε
χώρια
έξι τέσσερα κι οχτώ γούρι μου και φυλαχτό
Απόπειρα Προσαρμογής
Στίχοι
: Νένα Βενετσάνου
Στο δωμάτιο εδώ με τους καθρέφτες
οι εικόνες σου παραμορφωτικές
με χαμένες συνυπάρχουν μουσικές
μ' ανθοδέσμες με λικέρ και με αγάπες
συμπτωματικές
Στο δωμάτιο εδώ με τους καθρέφτες
ενεδρεύει ένας ήχος συμπαγής
και γελάς και γελάς ευτυχισμένος και μιλάς
γι απόπειρα προσαρμογής
Στο δωμάτιο εδώ με τους καθρέφτες
τα πολύφωτα σου εκτυφλωτικά
να φωτίζουνε αποκαλυπτικά
τις ρυτίδες τις ουλές και τις σιωπές σου
έτσι ξαφνικά
Τα νησιά
Στίχοι
: Στέλλα Χρυσουλάκη
Κείνο που θυμάμαι απ’ τα νησιά μας
είν’ η αμμουδιά της Ζάκυνθος
της Κέρκυρας τα περιβόλια
της Ρόδου το μεγάλο κάστρο.
Κείνο που θυμάμαι απ’ τα νησιά μας
είναι της Κρήτης τα ορεινά χωριά
τις ευωδιές της Χίου
της Κίμωλος τ’ αστραφτερά νερά
της Σύρας την Απάνω Πόλη.
Κείνο που θυμάμαι απ’ τα νησιά μας
είναι τα δυο φιδάκια που ερωτεύονταν
κάτω απ’ τα μάρμαρα του ναού
ένα μεσημέρι καλοκαιρινό στη Δήλο
ένα μεσημέρι καλοκαιρινό στη Δήλο.
Στη Γαύδο, στη Φολέγανδρο και στα μικρά
νησιά
βαριά σιωπή μαρμάρωσε, φωλιάζουν νυχτερίδες
ένα μπουκέτο άλικο το αίμα ξαγρυπνά
λευκοί αυλοί τα κόκκαλα μετρούν τις
εσπερίδες
μονόφθαλμη περίπολος τη θάλασσα τρυγά
γύρω και πίσω στις σκηνές ουρλιάζουν οι
σειρήνες.
Τη Λέρο, τη Μακρόνησο, τα Κύθηρα, τη Τζιά
πες μου ποιες τάχα σφράγισαν μισό αιώνα
μνήμες.
https://www.youtube.com/watch?v=adeCErNbflg
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ: Τα πνευματικά δικαιώματα των βιντεο ανήκουν αποκλειστικά στους δημιουργούς τους.
1 σχόλιο:
Λιλήθ. Όμορφοι Στίχοι - Τραγούδι με Φωνή και Κιθάρα
Σε Ανάμνηση του Παύλου, της Πόπης, της Αρλέτας, του Λάκη, του Κώστα,
τότε, που ανταμώναμε στις Μπουάτ.
Σε Ανάμνηση της Χίμαιρας πως όλα όσα αγαπήσαμε θάναι Παντοτινά.
Λιλήθ
Η σκέψη μου για σένανε
μες τη σκιά ας μένει.
Όμορφο όνομα, Λιλήθ,
γραφή μισοσβησμένη.
Μάτια βαθιά σαν έβενος,
γαλάζιο το κορμί σου.
Ποια χέρια σε καρφώσανε
στη μέση της αβύσσου.
Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές
Ποια τα μάγια θα μας λύσει;
Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές.
Ποια το φόβο θα νικήσει;
Παίζεις με φίλτρα μαγικά,
μάγισσα της αβύσσου.
Μένεις μακριά απ’ τη ζεστή
φωτιά του Παραδείσου.
Στα σκοτεινά σε ρίξανε,
μα εσύ γυμνή χορεύεις.
Γέννα ανήκουστη τολμάς
και διχασμούς φυτεύεις.
Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές
Ποια τα μάγια θα μας λύσει;
Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές.
Ποια το φόβο θα νικήσει;
Λουλούδι, νυχτολούλουδο,
μελαχρινό μου αηδόνι.
Φτεροκοπάς τον πόνο σου
στο σκοτεινό αλώνι.
Και νιώθω τα σκιρτήματα,
το φτερωτό σημάδι.
Δεν ονομάζω τίποτα.
Λιλήθ, πυκνό σκοτάδι.
Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές
Ποια τα μάγια θα μας λύσει;
Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές.
Ποια το φόβο θα νικήσει;
Μελοποιημένη https://www.youtube.com/watch?v=ca4jKXztwB4
Δημοσίευση σχολίου