Την ώρα της Μεγάλης μου Θλίψης,
ψάχνω μέσα μου
για ενα κομμάτι ΄Ηλιο,
Αμόλευτο απ' της Απαισιοδοξίας μου
τον Πανικό
κι όξω απ' των Αμαρτιών
και των Τύψεών μου τις βροχές....
Σωπαίνω,
και μιά Προσευχή Ξαλαφρωμένη,
εκεί αψηλά στους Ουρανούς με οδηγεί!
Επιτέλους,
βρίσκω ένα κομμάτι απ' του ΄Ηλιου το φως,
που λιώνει της Απελπισιάς μου τον Πάγο,
ξεκλειδώνει των Ονείρων μου τις Χειροπέδες
και γίνεται Καπετάνιος κι Οδηγός,
στο καράβι της Αισιόδοξης Ψυχής μου....
Ξεδιπλώνω τις φτερούγες μου
σαν Αητος ξανά,
και πετάω όπως Πριν,
πάνω απ' τους Πυκνούς Ροδόνες της ΄Ανοιξης,
Λεύτερος και Ανάλαφρος τούτη τη φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου