Ποίηση..

Μέσα στην μηχανή της αυτόματης θλίψης,

το όνειρο ντύνεται πένθιμα

και περιφέρεται άσκοπα

στου Ουρανού την ομίχλη.

Η Φύση στην πρεμιέρα της ΄Ανοιξης

αφήνει ένα παραθύρι ανοιχτό,

γιά να μπούν η Ηδονή και το Μέλλον,

μαζί με ένα σμήνος πουλιά,

που προ ολίγου αλώνιζε η Θύελα...

Ρίχνω μιά ματιά στο Απέραντο Πέλαγο

και όντως....δεν ξεγελιέμαι!

Είναι ένα μεράδι μουσικής,

από το βιβλ'ιο της Ποίησης!

Ένα βουνό, μιά λαγκαδιά και μιά λίμνη,

είναι κι αυτά κομμάτια της Ποίησης,

που Σου γυρεύουν να τ' αφουγκραστείς

και μετά να τ'αναλύσεις...