Μου λείπουνε κάποιες Στιγμές Νοσταλγικές,
Μικρές,
αλλ' όμως πολύ Σημαντικές,
που έχω στο συρτάρι της ψυχής μου
κλειδωμένες.
Και είναι οι Στιγμές μου Αυτές Μοναδικές,
που στην αμέριμνή μου περιπλάνηση
και στης αναπόλησής μου τα ταξίδια
με συντροφεύουνε στη μοναξιά,
σαν αύρα Αχνή- Επτασφράγιστη,
όμως με βλέμμα....πάντα λυπημένο!
Κι ενώ εγώ τους ετραγούδαγα
κάθε φορά που έρχονταν
τραγούδια του Σήμερα και της Χαράς,
Αυτές λικνίζονταν στις νότες του ονείρου,
άρχιζαν να αιωρούνται αργά- αργά
και έσβηναν μέσα σε πλάνο γκρίζο.
Μου γίνεται Αγχόνη το χαμόγελο
κάθε φορά που φεύγουν,
ενα χαμόγελο άμετρο,
που ενώ σαν έρχονταν
μου γέμιζε τα δειλινα με γιασεμιά,
ενώ στο φευγιό τους τούτο το χαμόγελο
γίνεται Πέπλο Σκοτεινό,
βαμμένο μες τη Νύχτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου