Με τα μάτια μου ψηλά

Με τα μάτια μου αψηλά στον Ουρανό,

απόψε θα κάνω μιάν Ευχή,

την εδική μου την ψυχή,

να μην τηνε χτυπήσει κεραυνός,

μηδέ ποτέ να σκεπαστεί,

από της Μαύρης Νυχτιάς το Πέπλο...

Με της ΄Ανοιξης το χαμογέλι να ντυθεί

και ένα πλοίο που θαρθεί

από ταξίδι Απροσδόκητο και Μακρινό,

να φέρει με τη Νιότη μου μαζί

και τα χαμένα όνειρά μου.

Και, όταν η ευχή μου ολοκληρωθεί,

τότε,

θα μπορέσω να μιλώ

γιά την Χρεωκοπία των Ιδεολογιών,

γιά Γρανάζια και γιά Ενοχές

και Γενικά,

γιά την Απανθρωπιά του Αιώνα,

που όλα έχουν ταξινομηθεί,

από τον κάθε λογής Απατεώνα...