Στου χρόνου την διαδρομή

Στου Χρόνου την διαδρομή διαπίστωσα

των Ανθρώπων μιάν Αποθυμιά,

κατά πως να Γεράσουν καρτερούν,

μήπως επιτέλους και Ξεκουραστούν

από τον κάματο

και της ζωής τις έγνοιες!

Όμως, 

στης ψυχής τους το βάθος παραμένουνε

της εφηβικής τους νοοτροπίας δέσμιοι,

προσπαθόντας μάταια,

τον ρου του ποταμού ν' αλλάξουν.

Κι έρχεται μετά

της ζωής το Σούρουπο,

πνιγμένο μες τα σύννεφα που κουβαλούν

όνειρα κοιμισμένα,

μπολιάζοντας με Πένθος την ψυχή

και φορτώνοντάς τηνε

με το Άγχος της Αναμονής,

ώσπου ναρθεί η ΄Ωρα...που Αυτή θα Καταλήξει.

Και ένας Φόβος Παγερός

στο πίσω μέρος του μυαλού ακολουθεί,

στη σκέψη πως πλησιάζει η Στιγμή,

που θ' αφήσουνε

Μονάχο και Κρύο το Κορμί,

κλεισμένο...σε ξύλινο κιβούρι!