Ευχή

Καθισμένος στου γυαλού μιάν άκρη

περιμένω την Αυγή,

που τον ΄Ηλιο επιτέλους θα ξυπνήσει

κι αφήνω την ψυχή μου λεύτερη,

να ταξιδέψει όπου αυτή θελήσει,

μακριά από θύμησες αθεράπευτες 

και νοτισμένες οσμές δακρύων....

Μαζεύω ερωτήματα

γιά του χελιδονιού τον ερχομό

και γιά το πως κατάφερε

την ΄Ανοιξη να φέρει!

Και, μες τη Σιγαλιά

που σπέρνει τριγύρω Αρμονία,

το στόμα μου ψελλίζει μιάν Ευχή,

η Ρόδινη που θάρθει Αυγή,

να πασπαλίσει με χρυσόσκονη τη Φύση,

που τούτη τη στιγμή.....κοιμάται!