''Την νύχτα που ήρθανε οι Λύκοι.''

.......................................................................

Ήτανε κρύο,και χιονιάς

την νύχτα που ηρθανε οι Λύκοι.

Oύρλιαζε κολασμένα ο βοριάς σείοντας τα κλαδιά των δέντρων.

Σκούζανε οι γκιώνηδες και τα κλαψοπούλια

κρυμμένα στις φυλλωσιές και στους ίσκιους.

Μάνιαζε και θέριζε το κρύο΄

μα πιότερο έσκιαζε τις καρδιές

ο ερχομός των Λύκων.

Παιδιά της Νύχτας,

ανίερη σπορά του Σκοτάδιού,

με μάτια που καίνε από πυρετό

και σαγόνια που συντρίβουν,

νάτοι!

έρχονται δρασκελίζοντας τα δάση,

με μίσος ξεπροβάλλοντας

μέσα από την ομίχλη...

Μακριά μουσούδια,

αφροί στα χείλη,

γκριζοτρίχιδες και λυσσασμένοι,

αγέλη ολάκερη,στρατός θανάτου.

Τρέξαν αλόφρονες οι χωρικοί στα σπίτια,να κρυφτούνε

την νύχτα που ήρθανε οι Λύκοι.

Σφαλίσανε πόρτες και τα παράθυρα αμπάρωσαν

απέλπισμένοι,να κρατήσουν όξω την Σφαγή.

Νύχια που γδέρνουν ξεδιάντροπα τις γρίλλιες,

μύτες που μυρίζουν ανάμεσ' από τις χαραμάδες,

μάτια που κοιτούν ξελιγωμένα πίσω από κλειδαρότρυπες.

Πέσαν με τρόμο στα εικονίσματα οι χωριάτες

με προσευχες γυρεύοντας να ξορκίσουν το κακό.

Μα,μες στα σπίτια τους οι κόρες τους ανταριασμένες

φωτιά ανάμεσα στα σκέλια νοιώθοντας,

λαχταρούσαν έξω,με τα κτήνη να βρεθούν.

Και πέφτοντας στα τέσσερα,

να σμίξουν με τους Λύκους σε ένωση ανίερη.

Θάνατος και Έρωτας.

Αίμα και Σπέρμα.

Πόνος και Ηδονή.

Μέσα από το ίδιο σκοτεινό αιδοίο

που ξέρασε δαίμονες και ανθρώπους.

Σπάσαν με βία οι πόρτες,

μπήκαν τα θηρία μέσα.

Χόρτασαν σάρκα εκείνη την νυχτιά οι Λύκοι...