ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ / Βλάγκα Σταματία

Ποιος σπαράζει

μέσα από το σκοτεινό δωμάτιο;

Δυο δάκρυα κυλούν από τα

γυάλινα μάτια

κι ένα βλέμμα χαμένο

στο ομιχλώδες τοπίο.

Κραυγές απελπισίας

απ ‘το φιμωμένο στόμα

και το αίμα χρωματίζει τα άχρωμα χείλη.

Ένα σπασμένο χαμόγελο

καρφιτσωμένο στο κενό πρόσωπο

και η ανάσα μυρίζει σαπίλα.

Είμαι εγώ που σκάλισα στις στάχτες μου

το όνειρο, που ξεθώριασε μέσα στο χρόνο.

Είμαι εγώ που κρέμασα το σχοινί

για να σβήσω την απελπισία μου.

-Ποιος είναι αυτός που με ξύπνησε

απ’ τον ύπνο μου;

-Είμαι εγώ, που απαρνήθηκα

την κακία του κόσμου!