Το χτεσινό
πρόσωπο
προσπαθεί ν’
αυτογνωρισθή σήμερα
ν’
αυτοβεβαιωθή ότι υπάρχει
εμπειρίες
πυκνές
ποίημα
οδυνηρό, αδούλευτο
αέναη
αντίσταση
εσωτερική
αναδίπλωση
συστολή,
εκείνο που
λέγεται είναι βαρύ
δεν επιδέχεται
διαχύσεις.
Όλο αναμένει
ένα σήμα εξόδου
μια φωνή
ανοικτή
παντού
ενεδρεύει το ενδεχόμενο
όσο κι αν
περπάτησαν
κατέχουν πάντα
τη συνείδηση
πως δεν έχουν
ακόμη ξεκινήσει
ενεδρεύουν
μνήμες
ενεδρεύουν
ρωγμές
ενεδρεύουν…………..
Μετέωρα
πλάσματα
ανάμεσα γης κι
ουρανού
με την πόρτα
ανοικτή στους ανέμους
πού φυσούν από
παντού
ακατάσχετη
έκφραση δράματος
την κάθε
στιγμή
μέρα και
νύχτα.
Μετασχηματίστηκαν
οι πόλεις
μετασχηματίστηκαν
οι αγροί
μετασχηματίστηκε
η φυσιογνωμία.
Το καθημερινό
αδιέξοδο
που ωθείται σε
άλλο αδιέξοδο
κηρύγματα
ενταφιασμένα στους κάμπους
να κοιμούνται
μαζί με τους ήρωες
οικουμενική εκκρεμότης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου