Σ' Αγαπώ, Σε Μισώ, Σε Φοβάμαι

Όταν τα χείλη Σου μιλούν

γι' Αγάπη,Φως κι Ελπίδα,

η όψη Σου εκπέμπει τη Χαρά,

και η φωνή Σου ακούγεται

σαν αύρα ανάλαφρη,

στη χαίτη του κυμάτου!

Τότε, Σε Αγαπώ....και Σε προσμένω!

Όταν για Ταπεινώσεις μου μιλάς,

για Περιφρόνηση και Μίσος,

μοιάζει η όψη Σου Γυπαετού,

όταν το θύμα του ξεσκίζει.

Τότε, η φωνή Σου ακούγεται

σαν Λύκου ουρλιαχτό,

την ώρα που οι αγέρηδες

τα δέντρα ξεκληρίζουν.

Τότε, Σε Μισώ....δεν θέλω να Σε ξέρω!

Όταν με Υποκρισία μου μιλάς,

και όταν δείχνει η όψη  Σου

της "Αλεπούς "...τη Φρονιμάδα,

τότε η φωνή Σου,

μοιάζει με Τσακαλιού φωνή,

και με Αστραπόβροντο της Καταιγίδας.

Τότε, Σε Σκιάζομαι, προσμένοντας ναρθεί

του ονείρατου το Τέλος,

αυτού του Ονείρατου,

που έπλασα  Εγώ...για Σένα.