Σαν ήρθε πάλι η Χαρά
και τ' ονειρό μου βγήκε,
ξέγνοιαστος πιά ξεχύθηκα
στης πόλης μου τα σοκάκια,
σαν νάμουνα πουλί ανάλαφρο,
με τα φτερά ανοιγμένα!
Ολόγυρα,
η ΄Ανοιξη στα λούλουδα πνιγμένη
κι οι λαλητάδες στα κλαριά,
τραγούδια ανείπωτα λαλάνε!
Από τη Θλίψη
η ψυχή μου ξεταράχτηκε,
λες και ξεπλύθηκε
σε ρυακιού νερό καθάριο,
τον Ουρανο καθως αντίκρυσα
και τη γαλάζια θάλασσα
να έρχεται από απέναντι Μεγάλη,
σβήνοντας το κύμα τ' απαλό,
στο γνώριμο ακρογυάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου