Κάθε που ονειροπολώ
και σ' αναστρα βύθια πέφτω,
γίνομαι ένα με το άπειρο
και κάλλη υπερκόσμια,
γητεύουνε το Νου και την ψυχή μου.
Ώρα που της λευτεριάς μου
χαίρομαι τα μήκη και τα πλάτια,
μέσα από όνειρα ηλιόφωτα
κι αγάπες γευστικές,
σε δρακοφύλαχτα παλάτια.
Και είναι απάνεμη
του ίσκιου μου η Γαλήνη,
από τα καθρεφτήσματα του Ουρανού,
των ΄Αστρων , της Σελήνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου