Στου ονείρου το κατώφλι

Στους τοίχους θα κλείσω τη σιωπή μου,

αφήνοντας τα λόγια λεύτερα να αλητεύουν

και αν μου γυρίσουν πλάτη μερικοί,

καθόλου δεν με νοιάζει...

Στους δρόμους τους βαθύσκιωτους

ξέφωτο ψάχνω γιά να βρω

την ύπαρξή μου ν' αποθέσω,

μήπως και σώσω τ' άμοιρο κορμί,

απ' το χλωμό το χρώμα!

Κι όταν ο ΄Ηλιος μέσα μου θεριέψει,

η ζωή μου θα γίνει πιό υπεύθυνη,

φυτεύοντας ελπίδες  γιά το μέλλον...

Με την Αλήθεια μες την αγκαλιά

κι ορθάνοιχτα τα μάτια,

της  Αμφιβολίας  το πικρό φαρμάκι

θ' αποδιώξω,

πληγώνοντας κατάστηθα  τον Θάνατο,

μήπως και φτάσω με αγέρωχο βηματισμό

και με περήφανο κορμί,

στου ονείρου το κατώφλι!