Στη Δεύτερη Συνδιάσκεψη της
πολιτικής οργάνωσης ΟΜΟΝΟΙΑ, (10 Απριλίου 1994), εκλέγεται Μέλος του Γεν.
Συμβουλίου και στη συνέχεια έπαρχος της επαρχίας Φοινίκης όπου εργάζεται
ακούραστα, λόγω των σοβαρών οικονομικών δυσχερειών αυτής της μεταβατικής
περιόδου από τη δικτατορία στη Δημοκρατία.
Ολόκληρη η δραστηριότητά του, ολόκληρο
το έργο του, είναι ένας αγώνας για τα εθνικά μας ιδεώδη και κυρίως για την
ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Β. ΗΠΕΙΡΟ.
Παρ’ ότι τη λογοτεχνική του
δραστηριότητα την άρχισε από πολύ νωρίς, και όμως κανένα από τα γραπτά του δεν
είδε το φως της δημοσιότητας.
Η κομματική
λογοκρισία που ασκούνταν πάνω στα λογοτεχνικά έργα γενικά, δεν ταυτιζόταν με
την εθνική του και ιδεολογική ταυτότητά του. Γι αυτό το λόγο έγραφε, έκρυβε ή
και τα εξαφάνιζε ολοσχερώς, λόγω του ανεπίτρεπτου περιεχομένου, για τα δεδομένα
της Χοτζικής δικτατορίας.
Ασχολήθηκε κυρίως με τον πεζό λόγο και
λιγότερο με την ποίηση.
Έργα του:
- Η ΛΟΥΙΖΑ – ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΔΕ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟ ΓΕΛΙΟ, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα
- Ο ΑΓ. ΑΝΔΡΕΑΣ - ΤΩΝ ΑΓ. ΣΑΡΑΝΤΑ- Η ΜΑΙΑΝΔΡΙΑ ΜΑΣ 400 σελίδων ιστορικού περιεχομένου,
- ΤΟ ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ,
- ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΑ
Έχει
τεράστιο ανέκδοτο υλικό και ξεχωρίζουν τα:
- ΙΔΙΩΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΟΠΩΝΥΜΙΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥ,
- ΕΓΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΜΜΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ
- ΜΕΤΡΏΝΤΑΣ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ
Όλα τους μαζί,
αποτελούν έναν συνδυασμό μιας ατόφιας
πραγματικότητας που σκλαβώνει τον αναγνώστη, αλλά και σαν έκφραση της ανησυχίας του συγγραφέα για το
μέλλον της ιδιαίτερης πατρίδας μας, της Β. Ηπείρου και γενικά του ελληνισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου