Τις κουρασμένες μου Ανάσες Ακινησίας,
τις αποδίδω στην Αλεξιθυμία
(αλέξω=απωθώ-αυτός που αρνείται τα συναισθήματά του...) της Συναισθηματικής-
Ακαθόριστης -Αστάθειας του Έρωτος ως Γενεσιουργικό Πρωταρχικό Σπέρμα της
Κίνησης στα πλαίσια της εγκαθιδρύσεως του Λόγου/Φάνητα.
Η Ασυνεννοησία μεταξύ ορατού και αοράτου,
διασπάει την Κοσμική Αρμονία του
Γίγνεσθαι/Ηφαίστου ( εκ του εξυφαίνω ).
Η Αποστασία, είναι Αδικία. Απόρριψη του
Δώρου της Αφθονίας.
Ως Επανορθωτής, δρα η Νέμεσις
συνυπολογίζοντας κάθε λεπτή Κλωστή της Συνδημιουργικής Αλληλεπιδράσεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου