Περιφέρομαι αργά και κυκλικά,
ανάμεσα σε ηχοχρώματα γκρίζα,
σε τοπία δυσανάγνωστα
και ξεθωριασμένες σκιές,
με μιά νοσταλγία μέσα μου,
του αγέρα οι ψίθυροι
να μπολιάσουν επιτέλους το σώμα μου
με χρωματισμούς καθαρούς
και αρμονίες ασύνθετες.
Ο Ισχνός Λογισμός μου,
αναζητάει επίμονα αυτό που θαρθεί,
αγνοόντας συστιματικά μα αθέλητα,
αυτό που ήδη υπάρχει.
Ένας κόμπος θρονιάζει στο λαιμό μου
κι ενώ ο αγέρας λιγοστεύει,
επανέρχονται στη μνήμη μου
η θέα της ήρεμης θάλασσας
και τα ερωτικά φιλιά των αχτίνων του ΄Ηλιου,
για ν' απελευθερώσουν και να ζεστάνουν την ψυχή μου,
βγάζοντάς την απ' της απελπισιάς τα σκοτάδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου