Υπόσχομαι...

Προσπαθώ μέσα από το ποίημά  μου,

την μελαγχολιά να εξορκίσω,

μα κείνη ανελέητη,

κάποια αιτία θε να βρει,

κι απόψε, παρέα να μου κάνει...

Γιαυτό από νωρίς,

τ' ανθιά από τη γιασεμιά μου θα σκουπίσω,

αυτά που ο άνεμος ο ατίθασος

σκόρπισε επά στο χώμα,

και ύστερα,

καθώς θ' ακούω τους χτύπους της καρδιάς μου,

θ' ασχοληθώ και με το....ποίημα.

Θα γράψω γιά πληγές αξέχαστες,

που κρύβονται πίσω από λήθη εφήμερη,

γιά επιτυχίες μου παλιές,

που ξεθωριάσανε από τον χρόνο

και γιά Αγάπες και Χαρές Μεγάλες και Μικρές,

που λάμνουνε αμέριμνες,

στου σκοταδιού τη ράχη!

Όμως, την Ψυχραιμία μου θε να κρατήσω

και ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ,

ξανά....να μην μελαγχολήσω!!