ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ

Λένε πως ήταν ένας καπετάνιος

που δεν πνίγηκε ποτέ

παρότι πολλές φορές βρέθηκε

να παλεύει με τα κύματα

καταμεσής ωκεανών

και ποτέ μα ποτέ δεν πνίγηκε

όχι γιατί ήταν από πατρίδα

ή είχε Ιθάκη ή έψαχνε

τίποτα τέτοιο.

Και ήταν καπετάνιος

χωρίς καμιά Πηνελόπη

και τους μνηστήρες

και αυτούς αγνοούσε.

Δεν ζήλευε. Ούτε είχε.

Ήταν καπετάνιος.

Στα κύματα κέρδιζε

όπως οι παίκτες τα χαρτιά.

Ταξίδευε κόντρα

για να ταξιδεύει λαθραία

Ελεύθερος λαθραίος

όμορφος χωρίς καν

να ξέρει καμιά Καλυψώ

ή Ναυσικά ή όποια άλλα ονόματα έφερνε

η θάλασσα.

Η θάλασσα.

Η θάλασσα.

Αυτή γέννησε τον καπετάνιο.

Όχι τίποτα αφροί και Αφροδίτες

και έρωτα παραμύθι.

Αλάτι.

Αλήθεια,

ποια είναι η αλήθεια για τον καπετάνιο;

Πως βρέθηκε από ναυάγιο.

Βρέφος.

Από έρωτα παράνομο

καμαρότου με κοπέλα

ταξιδιώτισσας ή καμαριέρας.

Δεν έχει σημασία

Ούτε καν αν ο πατέρας του

ήταν καπετάνιος καν.

Η θάλασσα. Αλάτι. Λήθη. Αλήθεια,

αρχίζουν τα κύματα με τον άνεμο τον κόσμο ξανά και

ούτε που κανείς το πήρε χαμπάρι.

Ο καπετάνιος πάντα το έπαιρνε χαμπάρι.

Χαμπάρ λέγαν το καράβι.

(και – Θάλασσα

βύζαξες βρέφος αλάτι

έκανες βρέφος αθάνατο

έκανες καπετάνιο.

Και όχι κανέναν θρύλο

και τίποτα τέτοια.

Έναν καπετάνιο

Στο μυαλό κάθε καπετάνιου

Την ώρα που οδηγάει

και ξέρει πως παντού

κάτι άλλο, οτιδήποτε

υπάρχει.)

Αλλά εκεί εκείνος

Εκεί είναι παντού

και εκείνος

κανένας.