Παράξενο κι’ ανέλπιστο πού ρθε το
Καλοκαίρι…
Η μάνα μου κι η Παναγιά
κρατώντας με απ’ το χέρι
μου δείχνουνε τα πέλαγα.
Με νοιάζονται
Και
με ταΐζουν τρυφερά γάλα και μέλι.
Κι’ ένα καράβι ολόλευκο
Ολόλαμπρο, ανθοστόλιστο
Με καπετάνιο αρχάγγελο και βασιλιά
Φάνηκε στ’ Αγιονέρι…
Κοχύλια, φρούτα και βιολιά
Παιχνίδια με τον άνεμο
Κόκκινες φυσαρμόνικες
Στων τζιτζικιών το στόμα…
Περιγελώντας τον καιρό
κρεμώ στου γλάρου του φτερό
το παιδικό μου πρόσωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου