Στο ναρκοπέδιο των ονείρων,
απαλύνεται των μονολόγων το πένθος,
συντρίβοντας την άσκοπη περιπλάνηση,
στους χρησμούς του απρόσμενου...
Στου μυαλού μου τον πύργο,
ένας λαβύρινθος ραγισμένης πεθυμιάς
αφήνει αποτυπώματα μονίμως,
ζωγραφίζοντας νοσταλγίες με χρώματα
και ψιθύρους θολούς!
Μέσα από της σιωπής την τρυφερότητα,
εξαλείφονται της νύχτας τα ίχνη
και ο χρόνος που δεν λυπάται κανένα,
στέλνει το άρωμά του,
γιά να χτυπήσει την Μοναξιά και την Θλίψη,
μετρώντας στο πέρασμά του Αιώνες,
ενώ, ένα ειδύλλιο γελούμενο
απλώνεται στην Πλάση,
όπου πάντα μιά Χαρά
και μιά Λύτρωση Αιώνια το προσμένει....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου