αιωνιότητα
πάνε οκτώ ώρες
που...........
κι εγώ που ανησυχώ
πώς θα περάσουν
τόσα χρόνια
δίχως.........
πτώση
η κραυγή μου θάναι κραυγή λύκου
όταν
στης ερημιάς τους γκρεμούς σαλτάρω.
έχει καιρό απόψε
κρατήσου γερά φώναξα
ρίχνω σκοινιά απόψε
άγκυρες κατεβάζω στα βαθιά
τη ζωή να δέσω
στρίβω τιμόνι στο κενό
τεχνάσματα αρνούμαι
κράτα γερά
στα ύφαλα χυμάω
τους βυθούς σαρκάζω
στο τίποτα γελάω
κράτα γερά
η νύχτα είναι στα ανοιχτά
παγωμένος ο αέρας
λογχίζει
μέχρι να ξημερώσει
μέχρι να ξημερώσει
καθρέφτες ρίχνω στο νερό
σκοτάδι έχασα να βρω
ψάχνω
κι αυτό που όνομα δεν έχει
τρομαγμένο σπαρταρά
στην άκρη του καιρού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου